معنی بی اطلاعی

اطلاعی. [اِطْ طِ] (ص نسبی) منسوب به اطلاع. (ناظم الاطباء). رجوع به اطلاع شود.

ناواقفی. [ق ِ] (حامص مرکب) ناواقف بودن. بی اطلاعی. بی وقوفی. رجوع به ناواقف شود.

ناواردی. [رِ] (حامص مرکب) عدم تبحر و استادی و مهارت. تازه کاری. بی اطلاعی. ناواقفی. بی وقوفی. بی تجربگی.

Ignorance

ناآگاهی

غفلت، بی خبری

بیخبری، بی دانشی

وینار گر سرپرست

أبدی جهلاً تامَّاً

مبنی بر بی اطلاعی

کسیکه از روی بی اطلاعی حرف میزند

در مقام بی اطلاعی از امری گفته شود

اظهار بی اطلاعی کامل کرد , اظهار بی خبری کرد

وُلُودِیَّه، خردسالی، کوچکی، بچگی، بی اطلاعی از امور، جفا،

اِسْتِنْکار، زشت و قبیح دانستن، اظهار بی اطلاعی کردن، منکر شدن، راضی نگشتن،

تَجاهُلُ العارِف، تظاهر عارف به نادانی، با علم و اطلاع اظهار بی اطلاعی کردن،

133