معنی بی فرزندی
لغت نامه دهخدا
بی فرزندی. [ف َزَ] (حامص مرکب) فرزند نداشتن. دارای فرزند نبودن:رقبه؛ بی فرزندی. ذیل، بی فرزندی زن. (منتهی الارب).
حل جدول
ثکل
معادل ابجد
363