معنی بی پایان

بی پایان. (ص مرکب) آنکه نهایت ندارد. (آنندراج). بی انتها و بی کران و لایتناهی ̍ و بی آخر. (ناظم الاطباء):
الحق راه آن را دراز و بی پایان یافتم. (کلیله و دمنه).

آنچه پایان نداشته باشد، بی‌کران، بی‌انتها،
[مجاز] بسیار،

لایتناهی

Ad Infinitum, Ageless, Endless, Illimitable, Inexhaustible, Infinite, Interminable, Limitless, Timeless, Unbounded, Unfailing

sonsuz

ابدی، خلود، غیر حاسم، لانهائی، مستمر، هاویه

(صفت) بی انتها بی آخر لایتناهی.

Abgrund; ho.lle, Abgrunf, Ungebunden [verb]

76