معنی تأدیه

(مص م.) گزاردن، پرداختن، (اِمص.) پرداخت. [خوانش: (تَ یِ) [ع. تأدیه]]

(مُ ءَ د دا) [ع.] (اِمف.) تأدیه شده، پرداخت شده.

(س پُ دَُ) (مص م.) رد کردن، تأدیه کردن.

پس دادن و ادا کردن

تأدیه

سررسید، تاریخ تأدیه، موعد

خسارت تأخیر تأدیه، زیان دیرکرد

هزینه یا جریمه تأخیر تأدیه

تأخیر در پرداخت، تأخیر تأدیه

ترجیح متقلبانه (در تأدیه بدهی به منظور اضرار بعضی از دیان)

پرداختن، تأدیه کردن، سورآور بودن، جبران کردن، مزد دادن، پرداخت، جبران، مزد

قَبالَه، غیر از معانی مصدری- التزام نامه برای اجرای تعهد و یا تأدیه دَین- در فارسی به سندِ معامله یا عقد و پیمان نیز اطلاق می شود،

خُمْس، یک پنجم- یک پنجم هر سود تجاری، استخراج معدن، غوّاصی یا سود معاملات زمین یا غنیمت حاصله که باید برای مصارف خیریه بامام تأدیه گردد که قسمتی از آن سهم امام است و قسمتی هم سهم سادات (جمع: اَخْماس)،

عَبْدُالْعَزِیْز (سلطان)، خلیفه عثمانی و اسلامی است که در سال 1861 بعد از برادر خود عبدالمجید به سلطنت رسید و عامل سرگونیهای مظهر الهی در خِطّه عثمانی گردید و در نتیجه دچار مشکلات عظیمه شد و حتی قسمتهائی از متصرفات عثمانی مانند مصر و صربستان و رومانی از حیطه نفوذ وی خارج شد و مستقل گشتند. از لحاظ مالی هم قادر به تأدیه قروض سنگین خارجی نگردید تا اینکه در 1876 معزول و محبوس شد و دو هفته بعد وی را مرده یافتند. حضرت بهاءالله در اسلامبول لوحی خطاب به او و وزرایش نازل فرمودند که توسط شمسی بیگ (مأمور دولت که در خدمت مبارک بود) بدست صدر اعظم او داده شد،

419