معنی تئین
لغت نامه دهخدا
تئین. [ت ِ] (فرانسوی، اِ) ماده ای است شبیه به کافئین که از چای گیرند. الکالوئید عصاره ٔچای. و رجوع به چای و گیاه شناسی گل گلاب ص 204 شود.
فرهنگ عمید
الکلوئید موجود در برگ چای که خاصیت آن مانندِ کافئین است،
حل جدول
مخدر چای
فرهنگ فارسی هوشیار
(اسم) شبه قلیایی که از چای استخراج کنند.
معادل ابجد
460