معنی تئین

لغت نامه دهخدا

تئین

تئین. [ت ِ] (فرانسوی، اِ) ماده ای است شبیه به کافئین که از چای گیرند. الکالوئید عصاره ٔچای. و رجوع به چای و گیاه شناسی گل گلاب ص 204 شود.

فرهنگ عمید

تئین

الکلوئید موجود در برگ چای که خاصیت آن مانندِ کافئین است،

حل جدول

تئین

مخدر چای

فرهنگ فارسی هوشیار

تئین

(اسم) شبه قلیایی که از چای استخراج کنند.

معادل ابجد

تئین

460

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری