معنی تابلوى تئودور شاسریو

آرایش استر

چهره زن دیوانه

شاسریو. [س ِ ی ُ] (اِخ) تئودور (1819- 1865 م). نقاش فرانسوی که در صدد برآمد سبک کلاسیک انگر را با سبک رمانتیک دولا کروا تلفیق کند. وی در 20 سپتامبر 1819 در سامانا واقع در جمهوری دومینیک که پدرش در آنجا کنسول دولت فرانسه بود تولد یافت. یازده ساله بود که وارد کارگاه انگر شد و تا سال 1834 م. که انگر از پاریس به رم رفت در همانجا بماند. نخستین تابلوی او که بسال 1836 م. در پاریس بنمایش گذاشته شدعاجلاً کسب موفقیت کرد و این موفقیت سه سال بعد با تابلوهای «ونوس دریائی » و «سوزان » که هر دو اکنون در موزه ٔ لوور پاریس جای دارند تأیید شد. بسال 1840 م. شاسریو سفری به رم کرد تا انگر را ملاقات کند لیکن اندک اندک از کار استاد سابق خود احساس نارضایی نمود. با اینهمه صورت هایی که در این دوره از زندگی ساخته مانند «لاکوردر» که در سال 1841 م. بنمایش گذاشته شد و «دو خواهر» که در سال 1843 م. بنمایش گذاشته شد و هر دو اکنون درموزه ٔ لوور جای دارند هنوز بسبک کار انگر بودند. پس از سال 1843م. تأثیر رقیب انگر، اوژن دولاکروا چه از حیث سبک و چه از حیث انتخاب موضوع در کار شاسریو محسوس گردید. شاسریو بعمد کوشش داشت موزونی خطوط سبک انگر را با شیوه های رنگ آمیزی دولا کروا جمع سازد. 15 فقره سیاه قلم اتللو (منطبعه در سال 1844 م.) و نقاشیهایی از زندگی مورها و یهودیان که متعاقب سفر شاسریو در سال 1846م. به افریقای شمالی بوجود آمدند یادآور سبک دولاکروا میباشند، هر چند شاسریو بابتکار خود رنگی محلی بدان داد و وحشی گونه خصوصیتی بر آن افزود. شاسریو در احیای نقاشی ابنیه ٔ تاریخی فرانسه تأثیری بسزا داشت. وی در فاصله ٔ سالهای 1841 تا 1844م. نمازخانه ٔ سنت ماری مصر واقع در کلیسای سن - مری شهر پاریس و در فاصله ٔ سالهای 1844 تا 1848 م. پلکان اصلی دیوان محاسبات پاله دورسی را با صحنه های تمثیلی جنگ و صلح تزیین کرد. پس از آن نیز نقاشیهای دیواری کلیسای سن - روش پاریس و در فاصله ٔ سالهای 1853 تا 1854م. سقف کلیسای سن - فیلیپ - دو -رول مشتمل بر صحنه ٔ «هبوط از صلیب » را در فاصله ٔ سالها 1854 تا 1858 م. انجام داد. از همه ٔ کارهای تزئینی یاد شده به استثنای کار اخیر هیچیک به حال اول باقی نمانده فقط قسمتهایی از تزئینات پاله دورسی در موزه ٔ لوور نگاهداری شده است. شاسریو در 8 اکتبر سال 1856 م. در شهر پاریس درگذشت. شاسریو از نقاشانی بشمار میرود که آثار فراوانی از خود بجای گذاشتند و غالب طرحهای نقاشی او هم اکنون در موزه ٔ لوور موجود است. پس از مرگ نا بهنگام وی سبک کارش در آثار دوستان و شاگردان او ادامه یافت.

تئودور. [ت ِ ءُ دُرْ] (اِخ) (سنت) دوشیزه ٔ شهید که در اسکندریه بفرمان دیوکله سین سرش را بریدند. ذکران وی 28 آوریل است.

تئودور. [ت ِ ءُ دُرْ] (اِخ) ملقب به «اسداس » مطران «سزاره » (گایزری فعلی، به نزدیکی انکارا) در قرن ششم میلادی و از طرفداران «اوریژنیسم » بود و بر اثر تحریکات او کلیسا منقلب گشت و پاپ وی را معزول کرد.

تئودور. [ت ِ ءُ دُرْ] (اِخ) (تئودور - آنتونین، بارون دو نوبهوف، شاه) حادثه جویی اصلاً آلمانی و عنوان شاه «کورس » داشت وی بسال 1690 م. در «متز» متولد شد و بسال 1756 در لندن درگذشت. وی ابتدا جزو ملازمان دوشس ارلئان درآمد و آنگاه بدرجه ٔ ستوانی نایل گشت و سپس وارد قشون سوئد شد و به اسپانیا و لندن رفت و بدرجه ٔ سرهنگی رسید و با یکی از بانوان دربار ملکه الیزابت ازدواج نمود و پس از چندی با وی متارکه کردو در سال 1732 م. در فلورانس با دسته ٔ مهاجرین کرس مربوط شد و برای استقلال کورس شروع بفعالیت کرد. تئودور، سه بار بقصد تصرف کورس با سربازان فرانسه جنگید و هر سه بار شکست خورد و منهزم گشت و به لندن پناه برد و در آنجا بسبب قرضهائی که گریبان گیرش شده بود، توقیف شد و تا نزدیکی پایان عمرش در زندان بسر برد.

تئودور. [ت ِ ءُ دُرْ] (اِخ) (سن) مطران «کانتربری » که بسال 602 م. در «تارس » (کیلیکیه) متولد شد. تحصیلاتش را درآتن بپایان رسانید و سپس به روم رفت. پاپ «ویتالین » وی را بسمت مطران «کانتربری » برگزید و حق قضاوت کلیسائی (پریما) بریتانیای کبیر را هم به وی واگذاشت.وی بسال 690 م. درگذشت. ذکران وی 19 سپتامبر است.

تئودور جوان. [ت ِ ءُ دُ رِ ج َ] (اِخ) نوه ٔ هنرمند یونانی تئودور ساموس. رجوع به تئودور ساموس شود.

تئودور بارکونائی. [ت ِ ءُ دُرْ] (اِخ) تئودور برکونایی. رجوع بهمین کلمه شود.

تئودور قورینایی. [ت ِ ءُ دُ رِ] (اِخ) ملقب به «آته » فیلسوف یونانی در اواخر قرن چهارم میلادی شاگرد وجانشین «اریستیپ » بود.

تئودور استودیت. [ت ِ ءُ دُرْ اِ] (اِخ) یا تئودور استودیون، راهب و نویسنده ٔ بیزانسی (759-826 م.) و از مدافعین باحرارت مذهب اورتودوکسی بود و در تاریخ سیاسی زمان خود محلی یافت. وی با کنستانتین ششم و لئون ارمنی خصومتی سخت پیدا کرد و اصلاحاتی در وضع راهبان بوجود آورد و برای آنان جملات و کلمات هیجان انگیز ساخت.

تئودور اول. [ت ِ ءُ دُ رِ اَوْ وَ] (اِخ) پاپ، که بسال 580 م. در اورشلیم متولد شد و بسال 649 م. در روم درگذشت.

تئودور سوم. [ت ِ ءُ دُ رِ س ِوْ وُ] (اِخ) رجوع به تئودوروس شود.

تئودور ساموس. [ت ِ ءُ دُ رِ] (اِخ) هنرمند ومجسمه ساز یونانی که با شرکت «روکوس » در سال 660 ق. م. مسیح موفق به ذوب برنج گردید. وی در معماری نیز دست داشت و در ساختن «آرته میزیون افس » شرکت داشت. فرزند کوچکش «تئودور جوان » که در سال 550 ق. م. حلقه ٔ «پولیکارت » را بساخت.

تئودور موپسوئستی. [ت ِ ءُ دُ رِ م ُ ءِ] (اِخ) تئودور دوموپسوئست. یکی از علمای دینی مسیحیان متوفی بسال 428 م. که عبارات جالب توجهی راجع به آیین زروان پرستی زردشتیان ذکر میکند و فوتیوس خلاصه ٔ آنرا نقل کرده است. رجوع به ایران در زمان ساسانیان کریستن سن ترجمه ٔ یاسمی چ 2 ص 94، 172 و 309 و رجوع به ماده ٔ قبل شود.

1632