معنی تخویف

تخویف. [ت َخ ْ] (ع مص) ترسانیدن. (تاج المصادر بیهقی) (دهار) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی) (غیاث اللغات) (آنندراج). ترسانیدن کسی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء):... فظلموا بها و مانرسِل ُ بالاَّیات ِ الا تخویفاً. (قرآن 59/17). || گردانیدن کسی را به حالی که مردم از وی می ترسند. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). ترسناک گردانیدن کسی را. (المنجد). خَوَّفَه، جعله ُ یخاف و قیل صیره بحال یخافه ُ الناس... (اقرب الموارد). || راه را چنان کردن که مردم از آن بترسند. (از المنجد): ماکان الطریق ُ مَخوفاً فخَوَّفه السبعُ او العدوﱡ. || فرستادن گوسفندان را دسته دسته. (اقرب الموارد).

ترسانیدن، بیم دادن،

ارعاب، انذار، ترعیب، تهدید، وعید، بیم دادن، ترساندن، متوحش کردن، هراساندن

تخویف، ترساندن، تهدید، هراساندن

قول، مژده، تخویف، ترعیب، تهدید

تَخْوِیف، ترسانیدن،

(تَ) [ع.] (مص م.) ترسانیدن.

ترساندن

تخویف

ارعاب

ترسانیدن کسی را

(مصدراسم) جمع تخویف.

‎ تخویف تهدید، مهیای نزاع شدن.

‎ تخویف تهدید، مهیای نزاع شدن.

تخویف، إثاره الدَّهْشَهِ

1096