معنی ترانه ای از بنیامین

من لعنتی

ای وای دلم

رفیقامیگن، ای وای دلم، هفته به هفته، شومینه، من لعنتی

رفیقا میگن، ای وای دلم، هفته به هفته، شومینه، من لعنتی

بیا عاشقم کن

من لعنتی

نام برادر حضرت یوسف

بنیامین بهادری (وحید بهادری) خواننده ایرانی موسیقی پاپ در ۱۸ شهریور ۱۳۶۱ در تهران در محله جیحون متولد شد. بنیامین اصالتاً اهل محله عماریه تنکابن از خانواده بهادری است. از کودکی علاقه بسیاری به فراگیری موسیقی داشت. ۱۶ ساله بود که به شعر و موسیقی روی آورد. در ۱۹سالگی به فراگیری گیتار پرداخت و قبل از شروع به کار حرفه‌ای به ترانه‌سرایی می‌پرداخت و سپس به‌صورت حرفه‌ای آهنگ‌سازی را آغاز کرد. در این مدت در چند آهنگ و ترانه با خوانندگان دیگرِ موسیقی پاپ همکاری داشت و یک آلبوم به نام «گلهای رنگین‌کمان» برای کودکان ساخته و سرانجام با آلبوم ۸۵ خوانندگی را به‌صورت حرفه‌ای آغاز کرد. وی تاکنون پنج آلبوم به نامهای ۸۵ و ۸۸، ۹۳، ۹۴ و ماه مهربون (در مورد محرم) عرضه کرده و چندین تک‌آهنگ نیز ارائه داده‌است. او تاکنون در چندین کنسرت در ایران و خارج از ایران به اجرای زندهٔ برنامه پرداخته‌است.
بنیامین همچنین در کسوت معلمی در «مؤسسه کارنامه» در یک دوره کلاس به نام «و اما بیان من» به تدریس ادبیات و جهان‌بینی و هنر و نگرش خاص خود به دنیا پرداخت. در سال ۱۳۸۹ با نسیم حشمتی ازدواج کرد و سپس در ۹ اردیبهشت سال ۱۳۹۰ صاحب دختری به نام بارانا شد. در ۲۹ آذر ۱۳۹۲ بنیامین بهادری درحال رانندگی در یکی از خروجی‌های اتوبان همت دچار سانحهٔ تصادفی شد. او در این حادثه همسر خود نسیم حشمتی را از دست داد. بعد از مرگ همسرش، بنیامین به یاد او آهنگی با عنوان «یه خونه» را اجرا کرد و پس از وی در سال ۱۳۹۴ با «شایلی محمودی» همسر دوم خود ازدواج نمود و ازدواجش را به رسانه‌ها اعلام کرد.

آلبوم‌ها
آلبوم ۸۵
آلبوم ۸۸
آلبوم ماه مهربون
آلبوم ۹۳
آلبوم ۹۴

تک آهنگها

کبیر
تو که عید منی
نماز صبح
پریزاد
دوری
یه بار دیگه اشتباه کن
تله پاتی
یه روز از یاد تو
پیرهن
مادرانه
چند متر مکعب عشق
اصلاً صداش کردی
عشق احساسه
محدودیت
یه خونه
آشوب
هفته عشق
گریه در ماه
بوی عید
خط سوم
تا حالا عاشق شدی
موج محرم
قلب محرم

بنیامین. [ب ِ] (اِخ) نام پسر یعقوب علیه السلام که برادر حقیقی یوسف علیه السلام بود و ابن یامین غلط است. (آنندراج) (غیاث). در عبری بمعنی پسر دست راست، کوچکترین پسر یعقوب و راحیل جد یکی از قبایل دوازده گانه ٔ بنی اسرائیل. این قبیله در شمال فلسطین سکنی داشتند و مردمانش تیراندازان ماهری بودند. (از دایره المعارف فارسی). و رجوع به قاموس کتاب مقدس شود.

ترانه. [ت َ ن َ / ن ِ] (اِ) جوان خوش صورت و شاهد تر و تازه و صاحب جمال. (برهان) (ناظم الاطباء). جوان خوش صورت و صاحب کمال. (فرهنگ جهانگیری). جوان خوش صورت و شاهد تر و تازه. (فرهنگ رشیدی) (انجمن آرا) (آنندراج). شاهدان تر و تازه. (شرفنامه ٔ منیری) (فرهنگ خطی کتابخانه ٔ سازمان). جوان خوشگل و شاهد تر و تازه. (فرهنگ نظام). از ریشه ٔ اوستائی «تورونه » بمعنی خرد، تر و تازه. (حاشیه ٔ برهان چ معین). رجوع به تر، توره و توله شود:
هر نسفته دُری، دُری می سفت
هر ترانه ترانه ای می گفت.
نظامی.
|| دوبیتی. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 497) (برهان) (صحاح الفرس) (فرهنگ رشیدی) (فرهنگ خطی کتابخانه ٔ سازمان). رباعی. (غیاث اللغات). دوبیتی یعنی رباعی. (انجمن آرا) (آنندراج) (ناظم الاطباء). دوبیتی که نام دیگرش رباعی است و از اقسام شعر است که دارای چهار مصرع است. در مصرع اول و دوم و چهارم قافیه است و در سوم لازم نیست، بعضی گویند در مصرع سوم هم باید قافیه باشد و الا همان دوبیتی و رباعی است. (فرهنگ نظام). اهل دانش ملحونات این وزن [رباعی] را ترانه نام کردند. (از المعجم فی معاییراشعار العجم):
از دلارامی و نغزی چون غزلهای شهید
وزدلاویزی و خوبی چون ترانه ٔ بوطلب.
فرخی.
ویکی بود از ندیمان این پادشاه [امیر محمد] شعر و ترانه خوش گفتی. (تاریخ بیهقی).
حکمت نتوانی شنود از ایرا
فتنه ٔ غزل نغزی و ترانه.
ناصرخسرو.
چون آتش خاطر مرا شاه بدید
از خاک مرا بر زبر ماه کشید
چون آب یکی ترانه از من بشنید
چون باد یکی مرکب خاصم بخشید.
امیرمعزی.
- ترانه های خزانگی، مراد از ترانه های عمده و ترانه هایی که پادشاه یا امیری تصنیف کرده باشد. (غیاث اللغات) (آنندراج).
|| نقش. || صوت. (برهان). || به اصطلاح اهل نغمه، تصنیفی است که آن سه گوشه داشته باشد هر کدام بطرزی: یکی بیتی و دیگر مدح و یکی دیگر تلا و تلالا. (برهان) (آنندراج). در موسیقی یک قسمت از چهار قسمت نوبت مرتب یعنی تألیف کامل است و آن چهار قسمت قول است و ترانه و فروداشت. || نغمه. (برهان) (فرهنگ رشیدی) (فرهنگ جهانگیری). سرود. (فرهنگ خطی کتابخانه ٔ سازمان) (برهان). نغمه و خوانندگی و سرود. (ناظم الاطباء). سرود و نغمه و نوعی از سرود. (غیاث اللغات). نغمه و خوانندگی. (انجمن آرا) (آنندراج). نغمه و نوا. (فرهنگ نظام). سرود و اشعار ملی و وطنی، مثال: هر مملکتی ترانه ای ملی دارد. (فرهنگ نظام). موج از تشبیهات اوست و با لفظ گفتن و زدن و بستن و سرودن و سنجیدن و بلند کردن مستعمل. (آنندراج). نوعی از اجناس سرود. (شرفنامه ٔ منیری): خوانی نهادند سخت نیکو با تکلف بسیار و ندیمانش [طاهر دبیر] بیامدند و مطربان ترانه زنان. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 142).
بدانی چو درمانی آنجا کز آنجا
نه بربط رهاند ترا، نه ترانه.
ناصرخسرو.
کاج صمصام را سزد بریال
سوزنی را ترانه بر ره چاچ.
سوزنی.
جز بنده که در ترانه ٔ مدحت
داردصفت رباب رامشگر.
اثیر اخسیکتی.
هر نسفته دُری، دُری می سفت
هر ترانه، ترانه ای می گفت.
نظامی.
در پرده ٔ این ترانه ٔ تنگ
خارج بود ار ندانی آهنگ.
نظامی.
خیز ای رفیق خفته که صوت نشیدمان
آتش فکند بر شتران از ترانه ای.
اوحدی.
بلندآواز شد موج ترانه
مبارک باد کوس و شادیانه.
محمدخان راسخ (از آنندراج).
لبم به عشق نسنجد ترانه ٔ اظهار
ولی ز اشک من این مدعا برون آمد.
طالب آملی (از آنندراج).
|| بمعنی دهن خوانی و طنز و خوش طبعی نیز هست. (برهان). دهن خوانی و خوش طبعی. || بذله و طعنه. (ناظم الاطباء). || بدخویی. (برهان) حیله وری. (برهان). حیله گری. (ناظم الاطباء). || بدخویی. (برهان) (ناظم الاطباء). || بعضی این لغت را بضم اول مخفف تورانه دانند یعنی خوبان منسوب به توران. (انجمن آرا) (آنندراج).

ترانه گفتن. [ت َ ن َ / ن ِ گ ُت َ] (مص مرکب) نغمه ساختن. سرود گفتن:
هر نسفته دُری دُری می سفت
هر ترانه ترانه ای می گفت.
نظامی.

ترانه گوی. [ت َ ن َ/ ن ِ] (نف مرکب) ترانه ساز. نغمه پرداز. سرودگوی.

ترانه زن. [ت َ ن َ / ن ِ زَ] (نف مرکب) مغنی. (ناظم الاطباء). ج، ترانه زنان:
از نوای تر ترانه زنان
هر دو تن خاستند نازکنان.
امیرخسرو (از بهار عجم).

پسرانه، پسر دست راست، نام کوچکترین پسر یعقوب و راحیل

تصنیف، قطعه ای کوتاه برای خوانده شدن همراه با سازهای موسیقی، دوبیتی، تر و تازه، زیباروی. [خوانش: (تَ نِ) [اوس.] (اِ.)]

838