معنی تره تیزک
لغت نامه دهخدا
تره تیزک. [ت َ رَ /رِ زَ] (اِ مرکب) از تره + تیز + ک (پسوند) ترتیزک یا شاهی گیاهی است از تیره ٔ چلیپائیان. (حاشیه ٔ برهان چ معین). یعنی سبزه ای که تخمش به هند، هالم و جندمور نام دارد. (شرفنامه ٔ منیری). و رجوع به ترتیزک و تره تندک و شاهی و گیاه شناسی گل گلاب ص 208 شود.
تره تیزک. [ت َ رِزَ] (اِخ) دهی است جزء دهستان گنجگاه در بخش سنجیدشهرستان هروآباد که در 12 هزارگزی باختر مرکز بخش گیوی و 3 هزارگزی شوسه ٔ اردبیل به هروآباد واقع است. کوهستانی و معتدل است و 414 تن سکنه دارد. آب آن از چشمه و محصول آن حبوبات و غلات و شغل مردم زراعت است.راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).
فرهنگ معین
(تَ رِ. تِ زَ) (اِمر.) گیاهی است یک ساله با برگ های بیضی شکل، جزء سبزی های خوردنی است که مزه ای تند و تیز دارد.
فرهنگ عمید
ترتیزک
حل جدول
نام دیگر گیاه شاهی
فرهنگ فارسی هوشیار
(اسم) گیاهی است از تیره چلیپاییان که جزو سبزیهای خوراکی معمولی است و مزه اش تند و تیز است. گیاهی است یکساله و برگهایش کوچک و میوه اش خرجینک و بالدار است: تر تیزک رشاد تره تندک حب الرشاد.
واژه پیشنهادی
ونده
معادل ابجد
1042