معنی تزیین

تزیین. [ت َزْ] (ع مص) آراستن. (تاج المصادر بیهقی) (دهار) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). بیاراستن. (زوزنی) (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) (از المنجد). آرایش. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا):
ای جان ترا بباغ دهقان
از علم و عمل جمال و تزیین.
ناصرخسرو.
آنکه زو خاک سیه حورالعین گشت
حور ازو یابد بر خلد برین تزیین.
ناصرخسرو (دیوان ص 342).
زبانها به تحسین عبارات و تزیین اشارات او روان گشت. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 367). کمال براعت و بلاغت او در تزیین و تحسین مقالات خویش معروف. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ایضاً ص 274).
گازر مباش از پی تزیین دیگری
جامه سپید کرد ورا رو مسود است.
ابن یمین.

تزیین نفس. [ت َزْن ِ ن َ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) کنایه از تخلق به اخلاق حمیده است. (انجمن آرا). و رجوع به تزیین شود.

تزیین دادن. [ت َ زْ دَ] (مص مرکب) آراستن. آرایش دادن. زینت دادن:
مسافری تو و گرد جهان مسافروار
همی شوی و جهان را همی دهی تزیین.
امیر معزی (از آنندراج).
ادب ملاحظه می کرده ام که تا غایت
نداده ام به ثنای تو شعر را تزیین.
آصفخان جعفر (از آنندراج).
و رجوع به تزیین در همین لغت نامه شود.

Adornment, Embellishment, Ornament, Trim, Trimming

(تَ) [ع.] (مص م.) زینت دادن، زیور کردن.

پیرایش، آراستن، آرایش

زینه

تزءین , ارایش , پیرایش

زینت دادن، زیور کردن، آراستن،

آذین، فرآویز کردن

آذین، آرایش، زیب، زینت، زیور، آراستن، زینت دادن

آراستن

زیور کردن (مصدر) زینت دادن زیور کردن.

مانیکور

آمایش

تَزْیِین (تزئین)، مُزَیَّن ساختن، زینت دادن، آراستن،

477