معنی تعزیه
فرهنگ معین
(تَ یِ) [ع. تعزیه] (مص م.) عزاداری کردن.
تعزیه گردان
کارگردان تعزیه، مدیر تعزیه، گرداننده امری، چرخاننده دستگاهی. [خوانش: (~. گَ) (ص فا.)]
حل جدول
مترادف و متضاد زبان فارسی
روضه، روضهخوانی، سوگواری، عزاداری، ماتمداری، مرثیه، نوحهسرایی، سوگواری کردن، عزاداری کردن، نوحهسرایی کردن، شبیهخوانی، نمایش مذهبی
فرهنگ فارسی هوشیار
سوگواری و عزاداری
تعزیه داری
انعقاد مجلس تعزیه، روضه خوانی.
تعزیه گیر
(صفت) کارگردان تعزیه مدیر تعزیه، چرخاننده یک دستگاه گرداننده امری (بطنز گویند) . (صفت) تعزه دار
لغت نامه دهخدا
تعزیه. [ت َ ی َ] (اِ) تعزیت. تعزیه. سوگواری. عزاداری: امیرعضدالدوله در... وفات یافت... و امیرالمؤمنین... در حراقه بر روی دجله به تعزیه ٔ او تجشم فرمود و عامه ٔ اهل بغداد نظاره ٔ آن مجمعو محفل بودند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ اول تهران صص 310- 311). || تعزیت و برپاداری عزای حضرت سیدالشهدا صلوات اﷲ علیه و روضه خوانی و شبیه. (ناظم الاطباء). شبیه. و آن هر نمایشی است منظوم بتوسط عده ای از اهل فن و با موسیقی، که بعضی مصائب اهل البیت علیهم السلام را مصور سازند. (یادداشت مرحوم دهخدا).
تعزیه دار
تعزیه دار. [ت َ ی َ / ی ِ] (نف مرکب) برپادارنده ٔ تعزیه و روضه خوان. (ناظم الاطباء). و رجوع به تعزیه شود.
تعزیه گیر
تعزیه گیر. [ت َ ی َ / ی ِ] (نف مرکب) تعزیه دار. (ناظم الاطباء).
تعزیه گردانی
تعزیه گردانی. [ت َ ی َ / ی ِ گ َ] (حامص مرکب) عمل تعزیه گردان. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به تعزیه گردان و تعزیه شود.
تعزیه داری
تعزیه داری. [ت َ ی َ / ی ِ] (حامص مرکب) روضه خوانی. (ناظم الاطباء). عمل تعزیه دار. برساختن شبیه و نمایش بعض مصائب اهل البیت (ع). و رجوع به تعزیه شود.
فرهنگ عمید
گرداننده و ادارهکنندۀ تعزیه، کارگردان تعزیه،
تعزیه
روضهخوانی، عزاداری، و برپا داشتن مجلس عزا برای هریک از امامان، مخصوصاً امامحسین،
(اسم) نمایشی با کلام منظوم یا آهنگین که مصائب ائمه به ویژه امامحسین را به تصویر میکشد،
فرهنگ واژههای فارسی سره
سوگیاد
گویش مازندرانی
کسی که در حقیقت کارگردان تعزیه است
معادل ابجد
492