معنی تلفنخانه
لغت نامه دهخدا
تلفنخانه. [ت ِ ل ِ ف ُ خا ن َ / ن ِ] (اِ مرکب) مرکز تلفن. محلی که به تلفن مرکزی اختصاص دارد که یا بدانجا روندو مکالمات تلفنی را انجام دهند و یا با تلفن از آنجا خواهند که تلفن تقاضاکننده را با تلفن طرف مقابل متصل سازد تا ارتباط تلفنی برقرار شود. و نیز محلی که بدانجا مراجعه کنند و خواهند که شخص مورد نظر را که در نقطه ٔ دیگری سکونت دارد بمرکز آن نقطه دعوت نمایند و با تقاضاکننده مکالمه کند. رجوع به تلفن شود.
حل جدول
مخابرات
فارسی به انگلیسی
Exchange
معادل ابجد
1216