معنی تن پوش حمامی

لنگ

جامه، لباس، کسوت، ثوب

ماسه

تن پوش. [تَم ْ] (نف مرکب، اِ مرکب) که تن را پوشد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). تنجامه. لباس. پوشاک. || خلعتی که شاهان دادندی از جامه هایی که خود آن را از پیش پوشیدندی. خلعتی که پادشاهان از جامه های پوشیده ٔ خود عطا کردندی و این گرامی تر از دیگر خلاع بود: یک ثوب سرداری ترمه ٔ تن پوش مبارک. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

حمامی. [ح َ] (اِخ) دهی از دهستان گرم خان بخش حومه ٔ شهرستان بجنورد. کوهستانی و معتدل است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).

حمامی. [ح َم ْ ما] (ص نسبی، اِ) منسوب به حمام. گرمابه بان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). حافظ حمام. (اقرب الموارد). گرمابه دار. (فرهنگ فارسی معین). || صاحب حمام. (از اقرب الموارد). || حقوقی که گرمابه دار ده و قریه را دهند. (فرهنگ فارسی معین).

آنچه تن را بپوشاند، جامه، لباس،

صاحب حمام، گرمابه‌دار، گرمابه‌بان،

جامه – پیراهن

کسی که در حمام کار نظافت و غیره را انجام می دهد – مسؤل گرمابه...

لباس، پوشاک

گرمابان گرمابه دار (صفت) گرمابه دار گرمابه بان، حقوقی که گرمابه دار ده و قریه را دهند

(تَ) (اِمر.) لباس و جامه.

گرمابه دار، گرمابه بان، حقو قی که به گرمابه دار ده یا قریه دهند،

گرمابه‌بان، گرمابه‌دار، دلاک، سلمانی، کیسه‌کش، مغمز

857