معنی ته چک
لغت نامه دهخدا
ته چک. [ت َه ْ چ ِ] (اِ مرکب) آن قسمت از دسته چک که پس از جدا کردن چک باقی ماند وشماره ٔ چک صادرشده و مبلغ و تاریخ صدور آن و جز اینها را مضبوط میدارد. بنجاق. بن چک. رجوع به چک شود.
فرهنگ عمید
قسمتی از چک که نزد صادرکنندۀ چک باقی میماند و در آن معمولاً نام دریافتکننده، مَبلغ، تاریخ، و امثال آن نوشته میشود،
حل جدول
سوش
فارسی به عربی
عقب، ورق القصدیر
فرهنگ فارسی هوشیار
(اسم) بخش ذیل چک که نزد صاحب چک باقی ماند، مجموعه ته چکها که صاحب چک برای حفظ حساب خویش نگهدای میکند.
معادل ابجد
428