معنی توانایی به کارگیری قدرت

‌اتوریته

سرپنجگی

اقتدار

دسترسی

وسع

کارگیری. (اِ مرکب) در تداول زنان، کار: مرده شور کارگیریت را ببرد. مرده شورت ببرد با این کارگیریت. || کسی که مرتکب میشود و مباشرت مینماید و متقبل میشود هر کار مهمی را. (ناظم الاطباء).

تاواتا

قدرت، یارا، یارایی

توانستن، توانایی داشتن، توانایی انجام دادن کاری یا ترک آن،
توانایی، نیرو،
سلطه، نفوذ فرمان،
* قدرت داشتن: (مصدر لازم) نیرو و توانایی داشتن،
* قدرت کردن: (مصدر لازم) قدرت و توانایی نشان دادن،
* قدرت نمودن: = * قدرت کردن

نیرومندی، زورمندی، قدرت،

(~.) (حامص.) نیرومندی، قدرت.

(قُ رَ) [ع. قدره] (مص ل.) توانایی داشتن، توانستن.

نیرومندی اقتدار قدرت.

استطاعت، اقتدار، تسلط، توانمندی، پرتوانی، طاقت، عرضه، قدرت، قوا، قوه، مقاومت، نفوذ، نیرو، وسع،
(متضاد) ناتوانی

توانایی، توان، نیرو

1650