معنی تودیع

تودیع. [ت َ] (ع مص) بدرود کردن. (تاج المصادر بیهقی) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی) (زوزنی) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). وداع کردن. (غیاث اللغات) (آنندراج):
برگ تحویل می کند رمضان
بار تودیع بر دل اخوان.
سعدی.
|| دست بداشتن. (تاج المصادر بیهقی): و قوله تعالی: ماودَّعک ربک و ماقلی. (قرآن /3 93)، و قالوا ماترکک. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). || پروردن گشن را برای گشنی. (تاج المصادر بیهقی). ذخیره داشتن گشن را جهت گشنی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). || سپرد کردن. (غیاث اللغات) (آنندراج). سپردن چیزی به کسی. گذاشتن چیزی در جائی. ج، تودیعات. (فرهنگ فارسی معین). || رخصت کردن. (غیاث اللغات) (آنندراج). || چیزی در جای نهادن تا تباه نشود. (تاج المصادر بیهقی). در جامه دان نهادن جامه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || ودع آویختن چیزی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). || ودع در گردن کودک انداختن. || ودع در گردن سگ انداختن. (از اقرب الموارد). رجوع به ودع شود.

وداع کردن، بدرود گفتن، سپردن چیزی نزد کسی. [خوانش: (تُ) [ع.] (مص م.)]

وداع گفتن، وداع ‌کردن، بدرود گفتن،
بدرود گفتن به مسافر،
[قدیمی] سپردن و گذاشتن چیزی در جایی یا نزد کسی که به همان حال باقی بماند،

نام دیگر سوره نصر

بدرود، خداحافظی، وداع، بدرود گفتن، خداحافظی کردن، وداع کردن، امانت‌گذاری، ودیعه، ودیعه‌گذاشتن

وداع

تر کردن و تر نهادن در آب و جز آن

تَودِیع، خداحافظی کردن، وداع نمودن، ترک کردن و هجرت نمودن،

490