معنی تیت | جدول یاب

گویش مازندرانی

تیت

پاره شدن، پوسیدگی

تیت دار

درخت توت

تیت هاکردن

باز کردن پشم یا پنبه

تیت باغ

باغ توت – برگ توت که خوراک دام ها یا کرم ابریشم است

تیت پر

کتک زدن – زخمی کردن

تیت کله

توتستان

تیت ولگی

نوعی خربزه ی محلی شیرین

لغت نامه دهخدا

تیت

تیت. [تی ی َ] (اِخ) دهی از دهستان آلان است که در بخش سردشت شهرستان مهاباد واقع است و 390 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

تیت لیو

تیت لیو. (اِخ) (تیتوس لیویوس) تاریخ دان یونانی و نویسنده ٔ تاریخ رومی از ابتدا تا سال 9 ق.م. است. (59 ق.م. - 17 م.) او در زیر عنوان «دهساله » کتاب تاریخی از رومیها تدوین کرد که از جهت استحکام و درستی و همچنین مطالب مشهور است. او نویسنده ٔ صمیمی ولی فاقد روح انتقاد بود، گذشته را مورد مدح و تحسین قرار میداد و در جستجوی کشف تعلیماتی بود که در حوادث تاریخی بوجود می آید و همچنین کوشش داشت که علل و زمینه های گسترش مطلوب در جوامع بشری را با بیانی شیوا توضیح دهد. (از لاروس). آقای فلسفی در اعلام تمدن قدیم فوستل دوکلانژ در ذیل تیتوس لیویوس آرد: از مورخین بزرگ روم است که در سال 59 ق.م. در شهر روم تولد یافت و در 19 م. درگذشت. اگوستوس سخت او را گرامی میداشت تیتوس لیویوس بیست سال از عمر خویش را به نگارش تاریخ روم بکار برد. تاریخ مزبور حاوی گزارش روم از بدو تأسیس تا 9 سال پیش از میلاد و مرکب از 140 کتاب بوده است که اکنون جزوه ٔ کتاب نخستین (تاریخ 458 سال) و کتب بیست ویکم و چهل وپنجم (تاریخ 51 سال) و قسمتی از کتاب نودویکمین، بقیه مفقود است. - انتهی. رجوع به قاموس الاعلام ترکی و الحلل السندسیه ص 363 و 453 وتاریخ ایران باستان ج 2 ص 1945 و ج 3 ص 2451 شود.

تیت رس تس

تیت رس تس. [رُ ت ِ] (اِخ) یا تی تروست پسر خشایارشا و سردار سپاه ایران در جنگ آتن با ایران بود که در این جنگ نیروی دریائی ایران از سپاهیان یونانیان شکست خورد. رجوع به تاریخ ایران باستان ج 2 ص 926 و 952 و 1105 و 1110 و 1132 و 1142 شود.