معنی ثعالبه
لغت نامه دهخدا
ثعالبه. [ث َ ل ِ ب َ] (اِخ) مؤلف قاموس الاعلام گوید ثعالبه قبیله ای از عرب باشند که در مغرب الجزائر ساکن بودند از اولاد ثعلب بن بکربن صفیره. مسکن این قبیله کوههای وانشریش بود و رئیس قبیله بنی توجین محمدبن عبدالقوی با آنان جنگی درپیوسته و ایشان را مغلوب و از موطنشان اخراج کرد و ثعالبه به مغرب اقصی شدند و مدت زمانی در تحت اداره ٔ رئیس خود در زیر حمایت امراء بنی عمرین بزیستند سپس در قرن هشتم هجری ابوحمویغمراسون با این طایفه جنگهای بسیار کرد و تمام این قبیله را محو و نابود ساخت.
فرهنگ عمید
فرقهای از خوارج، پیروان ثعلبَهبن عامر،
حل جدول
دسته ای از خوارج
فرهنگ فارسی هوشیار
فرقه ای از خوارج
معادل ابجد
608