معنی ثقلین | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

ثقلین

ثقلین. [ث َ ق َ ل َ] (ع اِ) تثنیه ٔ ثَقل. ثقلان. || مردمان و پریان. جن و انس. اگر ثقلین جمع شوند بی اراده ٔ خدای تعالی موئی را نتوانند از سر کم کرد. || دو گروه. (غیاث اللغه). || دوچیز نفیس خطیر: انی تارک فیکم الثقلین. (حدیث).
- امام ثقلین، امیرالمؤمنین علی علیه السلام و دیگر ائمه ٔ اثنی عشر را نیز گویند.
- سیدالثقلین، رسول اکرم صلوات اﷲ علیه.