معنی جای راهزنی

بزنگاه

راهزنی. [زَ] (حامص مرکب) عمل راهزن. دزدی و غارت و تاراج در راهها. (ناظم الاطباء). قطع طرق. (یادداشت مؤلف):
هر که درین راه منی میکند
برمن و تو راهزنی میکند.
نظامی.
|| سرودگویی. راه زدن. رجوع به راه درین معنی شود.

آرام جای. (اِ مرکب) جای استراحت:
پرستش کنم پیش یزدان به پای
نبیند مرا کس به آرام جای.
فردوسی.

پهن جای. [پ َ] (اِ مرکب) جای فراخ و پهناور:
برآمد غو بوق و هندی درای
بجوشید لشکر بدان پهن جای.
فردوسی.

قدم جای. [ق َ دَ] (اِ مرکب) جای قدم. قدمگاه. (آنندراج):
اگر تخت والا قدم جای تست
مرا جای بر دست والای تست.
امیرخسرو (از آنندراج).
رجوع به قدمگاه شود.

فراخ جای. [ف َ] (اِ مرکب) جای گشاده: فجرهالوادی، فراخ جای رودبار که آب روان گردد بسوی آن. (منتهی الارب). رجوع به فجرهالوادی شود.

دزدی و غارت اموال مسافران در راه‌ها، عمل راهزن،

"

لصوصیه

دزدی، رهزنی، سرقت، طراری، عیاری

به‌ازا، عوض

دزدی و غارت و تاراج در راهها

مطلق مکان، جا، مقام

(اسم) جای استراحت جای آسایش.

جای استوار، پناهگاه

287