معنی حافظه

(فِ ظِ) [ع. حافظه] (اِفا.) ذهن، قوه ای که ضبط و نگهداری مطالب را به عهده دارد.

قوه‌ای در انسان و بعضی حیوانات که مطالب و حوادث را به یاد نگه‌می‌دارد، استعداد ذهن برای به‌یاد آوردن مطالب و حوادث، قوۀ ذاکره، یاد،

یاد

ذهن

ویر

ویرایی

ویر

حفظه، خاطر، ذهن، قوه‌ذاکره، یاد

Memory, Recall, Recollection, Remembrance, Rote

bellek, hafıza

ذاکره

قوه حافظه، مقابل قوه ذاکره، نیروئی است که جای آن تجویف اخیر دماغ است و کار آن نگاهداری چیزهائی است که نیروی واهمه آنرا درک کند از امور جزئیه، پس حافظه خزانه وهم است مانند خیال برای حس مشترک

memoria

Andenken (n), Erinnerung (f), Gedächtnis (n), Speicher (m)

994