معنی حاوی | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

حاوی

حاوی. (ع ص) حاو.نعت فاعلی از حی ّ و حوایه. فراگیرنده از هر سوی. محتوی. احاطه کننده. گرادگردگیرنده. از همه سو بر چیزی محیطشونده. محیط. || شامل. مشتمل. محتوی بر. || مارافسای. (مهذب الاسماء). مارگیر. صاحب مار. الذی یرقی الحیه. (اقرب الموارد). حَوّاء.

حاوی. (اِخ) نام کتاب معروف محمد زکریا که آنرا «الجامع الحاصر لصناعه الطب » و «حاصر صناعه الطب » و «الجامعالکبیر» و «الجامع» نیز نامند. کتاب الحاوی اعظم و اهم کتب مؤلفه ٔ محمدبن زکریای رازی است، ابن العمید وزیر رکن الدوله ٔ دیلمی بعد از وفات رازی مسودات آنرا در ری بدست آورده بتوسط شاگردان رازی مرتب کرد، نسخ متعدده از آن موجود است و ترجمه ٔ لاتینی آن در سنه ٔ 1486 م. در برشیا از بلاد ایطالی و بعد از آن در سنه ٔ 1509-1542 م. در ونیز بطبع رسیده است. (تعلیقات قزوینی بر چهارمقاله ص 70). ابن الندیم در شمار تألیفات رازی آورده است که: کتاب حاوی، الجامع الحاصر لصناعه الطب نیز نام دارد، و آن در دوازده قسمت است، قسمت اول در معالجه ٔ بیماریها و بیماران. دوم در حفظ صحت. سوم در رئبه و شکسته بندی و جراحات. چهارم در قوای داروها و غذاها و آنچه در طب بدان احتیاج باشد.پنجم در ادویه ٔ مرکبه. ششم در صنعت طب. هفتم داروسازی و داروها و رنگ و بو و مزه ٔ هر یک. هشتم در ابدان. نهم اوزان و مکاییل. دهم در تشریح و منافع هر یک از اعضاء. یازدهم اسباب طبیعی در صناعت طب. دوازدهم مدخل علم طب در دو مقاله: اول در اسماء طبی، دوم در اوایل طب. (فهرست ابن الندیم چ مصر 1348 هَ. ق. ص 417). در فهرستی که بیرونی برای مؤلفات رازی نوشته جزء دوازدهم حاوی را کتاب جداگانه دانسته گوید: الجامع الکبیر و قد عرف بالحاوی و هو کتألیف لم یتصرف فیها ولم یتمه. قفطی در تاریخ الحکماء گوید: کتاب الحاوی فی الطب و یسمی الجامع الحاصر لصناعه الطب اثنی عشر قسماً. و در جای دیگر گوید: کتابه الذی سماه الجامع و هوسبعون مقاله. ابن ابی اصیبعه در عیون الانباء گوید: کتاب الجامع و یسمی حاصر صناعه الطب و غرضه فی هذا الکتاب جمع ما وقع الیه و ادرکه من کتاب طب قدیم او محدث الی موضع واحد فی کل باب و هو ینقسم اثنی عشر قسماً: القسم الاول، فی حفظ الصحه و علاج الامراض و الوثی و الجبر و العلاجات. القسم الثانی، فی قوی الاغذیه و الادویه و ما یحتاج الیه من التدبیر فی الطب. القسم الثالث، فی الادویه المرکبه و فیه ذکر ما یحتاج الیه منها علی سبیل الاقراباذین. القسم الرابع، فیما یحتاج الیه من الطب فی سحق الادویه و احراقها و تصعیداتها و غسلها و استخراج قواها و حفظها و مقدار بقاء قوه کل دواء منها و ما أشبه ذلک. القسم الخامس، فی صیدله الطب و فیه صفه الاودیه و الوانها و طعومها و روائحها و معادنها و جیدها و ردیئها و نحو ذلک من علل الصیدله. القسم السادس، فی الابدال، یذکر فیه ما ینوب عن کل دواء او غذاء اذا لم یوجد. القسم السابع، فی تفسیر الأسماء و الاوزان و المکاییل التی للعقاقیر و تسمیه الاعضاء و الادواء بالیونانیه و السریانیه و الفارسیه و الهندیه و العربیه علی سبیل الکتب المسماه بشقشماهی (؟). القسم الثامن، فی التشریح و منافع الاعضاء. القسم التاسع، فی الاسباب الطبعیه من صناعه الطب، غرضه فیه ان یبین أسباب العلل بأمر الطبیعی. القسم العاشر، فی المدخل الی صناعه الطب و هو مقالتان: الاولی منهما فی الاشیاء الطبیعیه و الثانیه فی اوائل الطب. القسم الحادی عشر، جمل علاجات و صفات و غیر ذلک. القسم الثانی عشر، فیما استدرکه من کتب جالینوس (و لم یذکرها حنین و لاهی فی فهرست جالینوس). اقول: هذا التقسیم المذکور هیهنا لیس هو لکتابه المعروف بالحاوی و لا هو تقسیم مرضی، و یمکن ان هذه کانت مسودات کتب وجدت للرازی بعد موته و هی مجموعه علی هذا الترتیب فحسبت انها کتاب واحد، و الی غایتی هذه مارأیت نسخه لهذا الکتاب و لاوجدت من أخبر أنّه رآه. کتاب حاوی که آن را الجامع الحاصر لصناعه الطب نیز میگویند بزرگترین تألیف و تصنیف محمد زکریای رازی است و مدتها مرجع علماء و اطباء اروپا بوده و مکرر به طبع رسیده است. اول دفعه در شهر برشیا از بلاد ایتالیای شمالی به لاتینی ترجمه ودر دو جلد طبع شده (1486 م.) و پس از آن مکرر در ونیز ایتالیا در سالهای 1509 و 1542 م. چاپ شده که نسخه ٔ این ترجمه بسیار کمیاب است. نسخ خطی متعدد آن در کتابخانه های معتبر عالم مانند: کتابخانه ٔ موزه ٔ بریتانیا، کتابخانه ٔ مونیخ (از شهرهای آلمان) و کتابخانه ٔ اُکسفورد و کمبریج انگلستان و کتابخانه ٔ اسکوریال اسپانیا و کتابخانه سلیم آقا (استانبول) و کتابخانه ٔ سرای (استانبول) و کتابخانه ٔ سلیمانیه (استانبول) و کتابخانه ٔ شهید علی پاشا (استانبول) و کتابخانه ٔ موصل و کتابخانه ٔ آستان قدس رضوی و کتابخانه ٔ رامپور هندوستان و کتابخانه ٔ مَدْرَس هندوستان و کتابخانه ٔ ملک در تهران موجود است.
کتاب حاوی پس از وفات محمد زکریای رازی به امر أبوالفضل بن عمید استاد صاحب بن عباد وزیر رکن الدوله ٔ دیلمی از اوراق مشوش و پراکنده ای که از رازی باقی مانده بود به اهتمام شاگردانش جمعآوری و پس از جمع این اوراق پراکنده کتاب حاوی را تهیه کردند چنانکه ابن ابی اصیبعه در ذیل توضیحات خود راجع به این کتاب در عیون الانباء نیز بدان اشاره کرده گوید نسخه ٔ کامل این کتاب را بشرح فوق ندیده و نیز از کسی نشنیده ام. این کتاب در حدود سی مجلداست و در این باب بیان مورخین مختلف است، بعضی مانند ابوالفداء در تاریخ خویش سی مجلد و برخی بیست و بعضی هیجده مجلد در کتب خود ذکر کرده اند و آنچه بتحقیق نزدیک است شاید در ابتداء گردآوری این کتاب سی مجلدبوده است و بصورت دائرهالمعارف طبی است که از معلومات قدماء یونانیان و ایرانیان و غیره تا زمان خود رازی جمع شده، و قرون متمادیه اطباء اروپا بخصوص جامعه ٔطب ایتالیا و پزشکان این سرزمین از آن استفاده میکردند نسخه ٔ خطی که در کتابخانه ٔ اسکوریال اسپانیا وجود دارد هفتاد مجلد میباشد. قدما درباره ٔ این کتاب بسیار معتقد بوده و مقام وی را در میان کتب طبی بس گرامی میداشتند و تقریباً تمام مورخین از آن ستایش کرده اند. نظامی عروضی سمرقندی در مقاله ٔ چهارم کتاب خود درباب علم طب و هدایت طبیب مینویسد «... پس از کتب بسائط یکی بدست آرد چون سته عشر جالینوس یا حاوی محمد زکریا یا کامل الصناعه یا صدباب بوسهل مسیحی یا قانون بوعلی سینا یا ذخیره ٔخوارزمشاهی و بوقت فراغت مطالعت همی کند...». ابن ابی اصیبعه گوید: «کتاب حاوی از بزرگترین و مهمترین کتب طبی است بجهه آنکه در آن جمیع امراض و درمان بیماریها چه از متقدمین و چه از متأخرین تا زمان رازی را شامل است و در آن هر موضوعی را که از گوینده نقل کرده نامش را ذکر کرده است...». چنانکه میدانیم عموم مورخین بلااستثناء نام کتاب حاوی را «الجامعالحاصر لصناعه الطب » گویند و از این عبارت معلوم میگردد که جامعترین کتاب طب تا آن زمان بوده است اما بدبختانه هنوز تعداد و مطالب مجلدات و فصول و ابواب این کتاب بطور تحقیق و دقیق معلوم و معین نیست. در الفهرست ابن الندیم و عیون الانباء دوازده باب (قسم) ذکر کرده چنانکه بیان شد. بیرونی سیزده فصل و قفطی در جایی دوازده فصل و در جایی دیگر هفتاد مقاله ذکر کرده است و تقسیمات این مورخین مانند یکدیگر نیست و اصولاً مجلدات حاوی که در دست است مطابق تقسیمات فوق نمی باشد. اروپائیان به این کتاب بیشتر از مورخین شرق اهمیت میدهند بدلیل آنکه محتویات آن مجموعه ٔمشاهدات و اتفاقاتی است که رازی به رأی العین دیده و این بزرگترین و مهمترین وجهی است که حاوی را بر سایر کتب طبی اسلامی مزیت و برتری میدهد و رازی در این کتاب جمیع عقاید اطباء یونان و ایران و عرب و روم راتا زمان خود با عملیات و نظریات خویش (که با مَرضی ̍تجربه کرده است) جمعآوری کرده و منبعی عالی برای پی بردن بمقام وی میباشد و به این دلیل در تاریخ طب رتبه ٔ ارجمندی را داراست. ادوارد براون در کتاب طب عرب میگوید: «این کتاب بر سایر کتب طبی اسلامی مزیت و برتری دارد بدلیل آنکه رازی اتفاقات و مشاهداتی که به رأی العین دیده در آن نوشته است ». بطور اجمال همانطور که از فصول و ابواب کتاب حاوی معلوم میشود در این کتاب از جمیع شعب طب و اصول تداوی و حفظالصحه و علم الامراض و دواسازی و سایر شعب بخوبی بحث شده است و چنانکه متتبعین به آن نام دائرهالمعارف داده اند بسیار بجا و مناسب میباشد و کمتر در میان کتب طبی قدیم کتابی به این پایه و مایه میرسد، با این تفاوت که علاوه بر معلومات مزبور جمیع اطلاعات مطبی و بیمارستانی و شرح حال بیماران و اوضاع مریضخانه ها را با طرزی نیکو بیان کرده است. آنچه از کتاب حاوی در کتابخانه های جهان فعلاً موجود است جزو یا اجزائی از این کتاب میباشد و نسخ متعدده ٔ آن که در کتابخانه های بزرگ یافت میشود با یکدیگر اختلاف کلی دارند، و کمتر با هم شباهت دارند وهنوز کسی نتوانسته بطور قطع بگوید کتاب حاوی کامل که اول دفعه تهیه شده در کدام کتابخانه است. از حاوی کبیر نسخه های بسیار یافت نمی شود و آنچه هست اجزاء آنست. بدیهی است که اختلاف در عده ٔ مجلدات این کتاب ناشی از ذوق کاتب و سفارش دهندگان بوده که هر یک در آن دستی برده اند و بدین جهت نمی توان گفت نسخه ٔ حاوی سی مجلدی کامل تر از نسخه ٔ حاوی هجده مجلدی باشد. آنچه در کتابخانه ٔ حاج حسین آقا ملک میباشد بدین قرار است:
الف - نسخه ٔ خطی کهن سال از جلد چهارم و پنجم حاوی که در یک مجلد و بتاریخ 571 هَ. ق. تحریر یافته و شامل امراض معدی، سوء مزاج، اسهال، بیماری صفرا و اسهال اطفال و قولنج ها و ذکر ضمادها و خفقانهای معدی و امزجه ٔ مختلفه و درمان آنها با ذکر ادویه و معالجاتی که تا زمان او از حکمای سلف بوده با شرح جزئیات آن و همچنین عقاید و آراءعلی بن ربن طبری و ابن ماسویه و جالینوس و امثال ایشان را شرح داده و انتقاد کرده است.
ب - نسخه ٔ خطی کهن سال از جلد ششم در یک مجلد که در حدود قرن هفتم هجری نوشته شده و آن شامل بیماریهای کبد، طحال، أمعاء، دولاب، سنگها، بیماری آلات تناسلی، مثانه، کلیه، مفاصل، بواسیر، بیماریهای مقعد، نقرس، جرب، عرق النسا، دملها، زخمها، نبضها، صداع، شقیقه، بیماریهای دماغ، چشم، اقسام تبها، هوای شهرها، سرطان، بیماریهای رحم، اورام، و با بیان عقاید و افکار بقراط، جالینوس، روفس حکیم، بختیشوع، ابن سرابیون، ابن ماسویه، حنین بن اسحاق، جورجیس حکیم و جز ایشان، با ذکر کتب ومآخذ و انتقاد کامل از هر یک.
ج - نسخه ٔ خطی قدیمی جلد دوم حاوی که شامل بیماریهای چشم و ضمائم آن، گوش، بینی، دندان، لب، ذات الجنب، بیماریهای صدر (سینه) و مری و معده، کبد، صفرا، سوء هضم با ذکر مطالبی که از کتب علماء و حکماء سلف و نسخ و درمانهای آنها ذکر کرده که بسال 1067 هَ. ق. نوشته شده است.
د - ایضاً کتاب حاوی کبیر متن و حاشیه شده که تقریباً تمام بنظر میرسد. در این نسخه از غالب بیماریها و درمان آنها بحث و اقوال و آراء و اعمال بسیاری از اطباء متقدم را ذکر کرده است.
بعلاوه در این کتاب حکایاتی از مشاهدات خویش آورده و سرگذشتهای بیمارانی را که معالجه کرده شرح داده است. باید دانست همانطور که ابن ابی اصیبعه در کتاب خود گفته تقسیماتی که درباب مجلدات و ابواب کتاب حاوی ذکر شده است پسندیده و مرضی نمیباشد بعلت آنکه این کتاب پس از وفات رازی با کمک خواهر و شاگردان وی از یادداشتهای بسیار تهیه و تدوین شده و چنانکه از محتویات سه نسخه که دیده ایم مشاهده میشود از بیماریهای کبد و معده و صفرا در هر سه نسخه بحث شده در صورتی که نسخه ٔ اول شامل جلد چهارم و پنجم و نسخه ٔ دوم شامل جلد ششم و نسخه ٔ سوم شامل جلد دوم از کتاب حاوی میباشد و از این حیث کتاب حاوی کاملاً برخلاف قانون بوعلی سیناست زیرا که جمیع نسخ «قانون » بر یک منوال از جهت ترتیب و از حیث ابواب و غیره میباشد در صورتی که در مجلدات موجوده از کتاب حاوی ابداً این ترتیب دیده نمیشود و اصولاً مبنای صحیحی ندارد. علت دیگر عدم ترتیب این کتاب آنست که حاوی از روی یادداشتهای طبی رازی جمع شده و اصولاً تهیه ٔ کتاب حاوی بواسطه ٔ عظمت برای همه کس ممکن نبوده و فقط اغنیاء میتوانستند آن رابدست آرند، در این صورت کُتّاب و نُسّاخ به میل و سلیقه ٔ خود آن را ترتیب داده و تغییراتی در آن قائل شده اند چنانکه علی بن عباس مجوسی اهوازی ارجانی در کامل الصناعه ٔ خود میگوید: «فقط دو نسخه از حاوی دیده ام ». رجوع به کتاب الملکی یا کامل الصناعه چ قاهره 1294 هَ. ق. / 1877 م. شود. اکنون متأسفانه نمیتوان تعیین کرد که ترجمه ٔ لاتینی کتاب حاوی از روی کدام نسخه ترتیب داده شده، و آن نسخه در کجاست، و یا اصلاً نسخه ٔاولی از آن وجود دارد یا آنکه مفقود شده و از بین رفته است، بخصوص اگر متوجه این نکته شویم که مترجمین در آن زمان اصولاً بصحت و سقم مطالب و ترتیب و روش و سیاق عبارت و سایر مسائل مربوطه بیک چنین کتابی مهم وقعی گذاشته اند یا خیر، ولی میتوان گفت که ابداً توجهی نکرده اند والاّ ممکن بود ترجمه ٔ آن بهتر و مرتب تر تهیه گردد. مقداری از مجلدات حاوی را مترجم معروف کتب طبی اسلامی موسوم به ژرار دُ کرمون ترجمه کرده و این همان کس است که منصوری رازی و قانون ابوعلی سینا و کتاب جراحی ابوالقاسم را نیز ترجمه کرده است. مورخین اروپائی بر آنند که کتاب حاوی بزرگترین دائرهالمعارف طبی زبان عرب است که پزشک ایرانی لااقل پانزده سال تمام برای آن متحمل زحمت شده است و نتیجه و نخب تجارب و زحمات خود را که عملاً دیده با یادداشتهای روزانه در آن ثبت کرده و معتقدند که عمر وی کفاف اتمام آنرا نداده و قبل از ختم کتاب دار فانی را وداع گفته است. آنچه بنظر میرسد دو کتاب برءالساعه و حاوی دو تألیف رازی است که باید آنها را خاتمه ٔ تألیف وی محسوب داشت، با این تفاوت که کتاب برءالساعه تمام است ولی کتاب حاوی را از یادداشتهای او پس از مرگ وی دیگران جمع کرده اند بنابراین نمیتوان گفت که آخرین تألیف وی حاوی است بلکه باید گفت حاوی نتیجه ٔ زحمات چندین ساله ٔ دانشمند ایرانی در هنگام تصدی بیمارستانهای بغداد و ری و مشاهدات او در بیماران و شرح حال آنان بانتایجی که از داروها و درمانها دیده است یادداشت کرده که پس از وی مرتب شده است. برخی از تذکره نویسان اخیر اشتباهی کرده اند و آن اختلاط حاوی کبیر با حاوی صغیر میباشد و چنین پنداشته اند که رازی را دو حاوی است، یکی بنام حاوی کبیر دیگری بنام حاوی صغیر، در صورتی که چنین نیست و ما محض مزید اطلاع گوییم: حاوی صغیر تألیف محمودبن الشیخ الربانی صاین الدین الیاس میباشد که مشتمل بر پنج مقاله است و نسخ بسیار از آن در طهران هست که به اسم حاوی زکریا در دست اشخاص وجود دارد ابتدای آن چنین است: «الحمد ﷲ الواحد الماجد السبوح خالق الجن و الانس رب الملائکه و الروح ظهر منه بدایع الموجودات... قال المولی الولی الحکیم العلیم الصارف عمره فی تعظیم امر اﷲ و الشفقه علی خلق اﷲ حاوی المعقول و المنقول جامع الفروع و الاصول استاذ الحکماء المحققین نجم المله و الدین محمودبن الشیخ الربانی الامام الصمدانی صاین الدین الیاس روّح اﷲ روحهما و جدّد فتوحهما. اما بعد فلایخفی علی رأی ذوی العقول ان علم الطب اشرف من سایر العلوم لأن شرف کل علم بحسب شرف موضوعه و موضوع علم الطب بدن الانسان و من البدیهیات ان هذا الموضوع فی عالم الکون و الفساد اجل و اشرف من سائر الکائنات فلاجرم العلم به اجل و اشرف من سایر العلوم لاسیما اذ ورد به الخبر المأثور عن النبی (ص) حیث قال: العلم علمان علم الابدان و علم الادیان...». پس از آن شرحی ذکر میکند که بعضی دوستان و اخوان مرا گفتند کتابی در طب تألیف کنم و من نیز اطاعت کردم... لذا این کتاب را تألیف کردم و آن را «الحاوی لعلم التداوی » نام نهادم و بر پنج مقاله ترتیب دادم:
مقاله ٔ اول - در بیان بیماریهاست شامل 125 باب.
مقاله ٔ دوم - در تبها شامل 27 باب.
مقاله ٔ سوم - در بیماریها و علل ظاهره ٔاعضاء بدن شامل 105 باب.
مقاله ٔ چهارم - در بیان ادویه ٔ مفرده بترتیب حروف تهجی.
مقاله ٔ پنجم - در بیان ادویه ٔ مرکبه و کیفیت استعمال و ترکیب آنها شامل 50 باب. (ازشرح حال و مقام محمد زکریای رازی تألیف محمود نجم آبادی).
و نیزرجوع به فهرست ابن الندیم ص 300، کامل الصناعه چ بولاق ص 5، تاریخ الحکماء للقفطی ص 274، ابن ابی اصیبعه ج 1 صص 314-315، کشف الظنون در باب حاء، بروکلمن در تاریخ علوم عرب ج 1 ص 234 شود.

حاوی. (اِخ) دهی از دهستان چنانه ٔ بخش شوش شهرستان دزفول در چهل هزارگزی جنوب باختری شوش و چهل ودوهزارگزی باختر راه شوسه ٔ دزفول به اهواز. دشت، گرم سیر، مالاریائی. دارای چهارصد تن جمعیت همه شیعه. آب آن از رود کرخه، محصول آنجا غلات. کار مردم زراعت. راه در تابستان اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).