معنی حق طلب
لغت نامه دهخدا
حق طلب. [ح َ طَ ل َ] (نف مرکب) آنکه حق طلبد. آنکه جویای حق باشد.
حل جدول
خواهان حق و عدالت
معادل ابجد
149