معنی حوله

حوله. [ح َ ل َ / ل ِ] (اِ) دسترخان. || دستارچه. دستمال. مندیل. دستارخوان. (یادداشت مرحوم دهخدا):
منتظر حوله ٔ باد سحر
تا که کند خشک بدان زودتر.
ایرج.

Towel

havlu

kâğıt havlu

نوعی پارچۀ پرزدار و ضخیم برای خشک کردن بدن،

رومال

روستره

رومال

آب چین

(حُ لِ) (اِ.) = هوله: پارچه ای که با آن صورت و دست ها را پاک و خشک کنند.

منشفه

(اسم) پارچه ای که بدان صورت و دستها را پاک و خشک کنند. ‎ شگفت، کار زشت، ترفند گر (تازی نیست) هوله خشک (گویش تهرانی) پزرو (مازندرانی) آبچین سچاغ (گویش تاجیکی)

asciugamano

accappatoio

Handtuch (n)

مَن طافَ حَولَهُ الاَسماءُ، از اَلقابی است که در لوح بیروت از قلم اعلی درباره حضرت عبدالبهاء نازل شده است،

(فرعون) به اطرافیانش گفت: «آیا نمى‏شنوید (این مرد چه مى‏گوید) ؟!»

49