معنی حکمیت

حکمیت. [ح َ ک َ می ی َ] (ع مص جعلی، اِمص) میانجی گری در ترافع. || داوری.

(حَ کَ یَّ) [ع. حکمیه] (مص جع.) میانجی گری، داوری.

داوری بین دو یا چند تن،
(حقوق) رسیدگی به اختلاف و حل آن در خارج از دادگاه،

میانجی گری

داوری

داوری

داوری، قضاوت، میانجیگری، وساطت، نظریه، رای

Arbitrament, Arbitration

حکم

داوری بین دو یا چند تن

Schiedsrichter, Unparteiischer [noun]

478