معنی حیه

فرهنگ معین

حیه

(حَ یَّ) [ع. حیه] (اِ.) مار، افعی. ج. حیات.

لغت نامه دهخدا

حیه

حیه. [ح َ هَِ] (ع صوت) زجر است میشان را. (منتهی الارب) (اقرب الموارد).

حیه. [ح َی ْه ْ] (ع صوت) زجر است مر خران را. (منتهی الارب) (اقرب الموارد).

حیه. [ح َی ْ ی َ] (اِخ) دهی است از دهستان بربرود بخش الیگودرز شهرستان بروجرد. کوهستانی، معتدل ودارای 190 تن سکنه است. آب آن از چشمه و قنات و محصول آن غلات و لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).


لعاب حیه

لعاب حیه. [ل ُ ب ِ ح َی ْ ی َ / ی ِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) زهر مار.


ابن ابی حیه

ابن ابی حیه. [اِ ن ُ اَ ح َی ْ ی َ] (اِخ) منجم. از مردم بغداد. شاگرد جعفربن مکتفی و از پیوستگان اوست و جعفربن مکتفی را در این علوم دست و تتبع بوده است. (از قفطی).


حوا و حیه

حوا و حیه. [ح َوْ وا وَ ح َی ْ ی َ / ی ِ] (ترکیب عطفی) (اصطلاح هیأت) دو صورت از صور شمالی فلک است درهم پیوسته یکی حوا و دیگری راحیه خوانند و آن بصورت تنی است بر پای ایستاده و ماری را بر پشت خویش بدو دست گرفته و مار سر و دم را بسوی بالا کشیده حاوی 74 ستاره نورانی تررأس الحوا.

فرهنگ عمید

حیه

از صورت‌های فلکی نیمکرۀ شمالی به شکل مار، حیه‌الحوّا،

حی

حل جدول

حیه

مار

مترادف و متضاد زبان فارسی

حیه

افعی، مار،
(متضاد) عقرب، رتیل، کژدم، زنده، جاندار،
(متضاد) بی‌جان، پویا، پرتلاش، استوار، قوی، محکم

فرهنگ فارسی هوشیار

حیه

مار، افعی


حیه البحر

(اسم) مارماهی


حیه الما

مار آبی حیی گشنک (میکرب)

فارسی به عربی

معادل ابجد

حیه

23

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری