معنی خلوتگاه

خلوتگاه. [خ َل ْ وَ] (اِ مرکب) محل انزوا. (ناظم الاطباء):
یک شبی مجنون بخلوتگاه ناز
با خدای خویشتن می کرد راز.
(منسوب به مولوی).
ز خلوتگاه ربانی وثاقی در سرای دل.
سعدی.
|| شبستان. (ناظم الاطباء):
درون بردندش از در شادمانه
بخلوتگاه آن شمع زمانه.
نظامی.
|| محل آسایش. (ناظم الاطباء):
ملک روزی بخلوتگاه بنشست
نشاند آن لعبتان را نیز بر دست.
نظامی.

جای خالی از بیگانه،
[قدیمی] = خلوت‌خانه

محل انزوا

Den, Hideaway, Nook, Retreat, Sanctum, Solitude

عرین

جای خالی از بیگانه

نهان خانه

عزلتکده، دیجور

1062