معنی خیانت کردن

لغت نامه دهخدا

خیانت کردن

خیانت کردن. [ن َ ک َ دَ] (مص مرکب) خیانت ورزیدن. (یادداشت مؤلف).غَل ّ. غش. (دهار) خون. اختیان. اغلال. ادهان. (منتهی الارب): هرچند چنین است از سلطان نصیحت بازنگیرم که خیانت کرده باشم تا خون وی و هیچکس نریزد و البته که خون ریختن کاری بازی نیست. (تاریخ بیهقی). و اگر شرایط درنخواهم و بجای نیارم خیانت کرده باشم. (تاریخ بیهقی). چنین مقرر گشت مجلس عالی را بوسهل که خیانتی کرده است. (تاریخ بیهقی). بازگرد و آنچه دیدی و شنیدی بازنمای و خیانت مکن. (تاریخ بیهقی).
راستی پیشه ٔ خود کن که خیانت کردن
در و دیوار جهان را عسسی میسازد.
صائب (از آنندراج).