معنی خیس

خیس. [خ َ] (ع اِ) غم. || خطا. گمراهی. || (مص) غدر کردن و شکستن عهد. خیسان. || وعده ٔ خلاف کردن. || لازم گرفتن فلان جای را. || بوی گرفتن مردار. منه: خاست الجیفه. || رام کرده شدن. منه: یخاس انفه. || کاسد شدن چیزی. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). منه: خاس البیع و الطعام.

خیس. (ع ص، اِ) درخت انبوه. || انبوه از حلفا و قصب. ج، اخیاس. || بیشه ٔشیر. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). کنام شیر. (یادداشت مؤلف). ج، اخیاس:
رها کنند پلنگان شخ و هزبران خیس.
مختاری.
|| شیر. لبن. || نیکویی. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). منه: اقل اﷲ خیسه.

خیس. (ص) آبدار. مرطوب. آب بخود کشیده. (ناظم الاطباء). تر. (یادداشت مؤلف). || (اِ) ملافه ٔ کرباس کلفت. (ناظم الاطباء).

خیس. [خ َ] (اِخ) از بلوکات جوف غربی است در مصر. (از معجم البلدان).

(ص.) مرطوب، تر.

[مقابلِ خشک] ویژگی کسی یا چیزی که با آب یا مایع دیگر مرطوب شده باشد، تر،
(بن مضارعِ خیسیدن) = خیسیدن

بیشه یا کُنام شیر،

تر و آبدیده

تر، مرطوب، نم، نمناک نمین،
(متضاد) خشک

Dewy, Moist, Saturated, Sodden, Soggy, Wet, Splashy

1) ıslak 2) sıfatların üstünlük derecesi

سکران، ممطر، رطب

تر، چیزی که آب روی آن ریخته و آب بخود کشیده باشد

bagnato

Nass, Regnerisch, Pflug (m), Pflügen, Pflügen, Religion (f)

670