معنی داوطلب

داوطلب. [طَ ل َ] (نف مرکب) داوخواه.نامزد. دَوطَلَب (در تداول مردم قزوین). خواستار. پیشی جوینده در امری بر دیگران. خواستار پیشی گرفتن و تقدم در نوبت: غزاه مطوعه، غازیان داوطلب دل انگیز.
- سرباز داوطلب، مقابل اجباری. به که بخواست خود بخدمت سربازی درآید.
- داوطلب وکالت، خواهان. وکالت نامزد وکالت.

(طَ لَ) [ع - فا.] (ص مر.) آن که به اراده خویش آماده شود که کاری را بر عهده گیرد.

کسی که به میل و ارادۀ خود حاضر شود کاری را بر عهده بگیرد، داوخواه. δ داوطلبین غلط است،

راغب، کاندید

داو خواه، داوخواه، درخواستگر

داوخواه، راغب، کاندیدا

Volunteer

gönüllü

متطوع، مرشح، مقدم الطلب

دادخواه، نامزد، خواستار، پیشی جوینده در امری بر دیگران، خواستار چیزی

volontario

نامزد

نامزد

52