معنی ددر

ددر. [دَ دَ] (اِ) در تداول عامه، بیرون خانه و جای خودنمائی و خانه ٔ نامشروع برای زن. جای نامجاز و نامشروع که زن رود.
- اهل ددر بودن، بدکاره بودن زن. تک پرانی زن.
|| در زبان اطفال، بیرون اطاق. بیرون خانه و کوچه. کوی. برزن.خیابان. مهمانی.

ددر رفتن. [دَ دَ رَ ت َ] (مص مرکب) تباهی کردن زن. بیرون رفتن زن از خانه برای تباهی. به عمل ناشایست شدن ِ زن. به تبهکاری شدن زن. به کار بد رفتن زن. بیرون رفتن زن از خانه برای اعمال بد. || در تداول اطفال، از خانه به کوچه یا خیابان رفتن برای گردش.

ددری. [دَ دَ] (ص نسبی) منسوب به ددر. || آنکه بیرون خانه دوست دارد. کودکی که میل دارد به کوچه و خیابان رود. || زن شایق به گردش در کوچه و بازار. زن که به خانه های کسان رود تباهکاری را. زن که به کار بد رود به خانه های غیر. زن بدعمل. زن تباهکار.

(دَ دَ) (اِ.) در تداول کودکانه: بیرون.

بیرون رفتن، (عا.) خروج زنی بدکار به منظوری نامشروع. [خوانش: (~. رَ تَ) (مص ل.)]

کوچه و بازار، خارج از خانه،

گردش کودکانه

کوچه.

کوچه، گردش کودکانه

ددر

ددر

کوچه و بازار

(مصدر) بیرون رفتن، خروج زنی بد کار به منظوری نامشروع.

فرانسوی کلافه (صفت) آنکه عادت به لاس زدن دارد آنکه از ملاعبه خوشش آید: نبرد خاک از براش خبر لاسی و شیویی واهل ددر. (دهخدا. مجموعه اشعار. 68)

به معنی کوچه است.

208