معنی ددر
لغت نامه دهخدا
ددر. [دَ دَ] (اِ) در تداول عامه، بیرون خانه و جای خودنمائی و خانه ٔ نامشروع برای زن. جای نامجاز و نامشروع که زن رود.
- اهل ددر بودن، بدکاره بودن زن. تک پرانی زن.
|| در زبان اطفال، بیرون اطاق. بیرون خانه و کوچه. کوی. برزن.خیابان. مهمانی.
فرهنگ معین
(دَ دَ) (اِ.) در تداول کودکانه: بیرون.
فرهنگ عمید
کوچه و بازار، خارج از خانه،
حل جدول
فرهنگ فارسی هوشیار
کوچه و بازار
فرهنگ عوامانه
به معنی کوچه است.
معادل ابجد
208