معنی دربازکن | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

دربازکن

دربازکن. [دَ ک ُ] (نف مرکب) دربازکننده. بازکننده ٔ در. مفتاح الابواب. مفتح الابواب:
ای سرمه کش بلندبینان
دربازکن درون نشینان.
نظامی.
|| (اِ مرکب) امروز بر یک نوع وسیله ٔ الکتریکی اطلاق می شود که بوسیله ٔ آن در خانه را می توان از داخل ساختمان باز نمود. || آلت و وسیله ٔ گشادن در بطری، چوب پنبه کش یکی از انواع آنست.