معنی دلجویی کردن

دلجویی کردن. [دِ ک َ دَ] (مص مرکب) تسلی دادن. خوش دل کردن. تعزیت گفتن. مواسات کردن. استمالت کردن. رجوع به دلجویی شود.

دلجویی. [دِ] (حامص مرکب) دلجوئی. تسلی. (ناظم الاطباء). تعزیت. دلداری. استمالت:
به دلجویی دختر مهربان
شدند آن پرستندگان همزبان.
فردوسی.
|| مهربانی. نوازش:
سایه ٔ طوبی و دلجویی حور و لب حوض
به هوای سر کوی تو برفت از یادم.
حافظ.
به دست جذبه دلجویی رضای پدر
ز هند سوی وطن می کشد گریبانم.
صائب.
|| آزادگی. راستی. طنازی:
شمشاد خرامان کن وآهنگ گلستان کن
تا سرو بیاموزد از قد تو دلجویی.
حافظ.
|| مرغوبیت. پسندیدگی. || آسایش و استرضای خاطر و خوش دلی و خاطرجمعی. (ناظم الاطباء).

Appease, Conciliate, Placate, Pacify, Soothe

تفقد

استمالت

استمالت، نوازش

نوازش، تسلی

استمالت، نوازش، نواخت

استمالت

تفقد

نوازش

گرم داشتن

مهربانی،
نوازش،
تسلی،

تسلی، عطوفت، ملاطفت، مهربانی، ناز، نواخت، نوازش

لطافه، مداعبه، مهادنه

Kosen, Liebkosen, Liebkosung (f), Streicheln

337