معنی دوشنبه | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

دوشنبه

دوشنبه. [دُ شَم ْ ب َ / ب ِ] (اِ مرکب) روز سوم از ایام هفته.اثنین. (ناظم الاطباء). روز پیش از سه شنبه و پس از یکشنبه از ایام هفته. اثنین. اثنان. یوم الاثنان. یوم الاثنین. در علم احکام نجوم، رب آن قمر است. (یادداشت مؤلف). اهود. اوهد. اهون. (منتهی الارب):
چونکه روز دوشنبه آمد شاه
چتر سرسبز بر کشید به ماه.
نظامی.

دوشنبه بازار

دوشنبه بازار. [دُ شَم ْ ب َ / ب ِ] (اِخ) نام بازاری است در بندر انزلی که از اطراف شهر در روز دوشنبه بدان جنس می آورند و می فروشند و نیز خرید می کنند.

دوشنبه بازار. [دُ شَم ْ ب َ] (اِخ) قصبه ٔ مرکز دهستان سنگر کهدمات بخش مرکزی شهرستان رشت. واقع در 15 هزارگزی جنوب خاوری رشت سر راه شوسه ٔ رشت به قزوین. دارای 826 تن سکنه. آب آن از خمامرود از سفیدرود تأمین می شود. دارای 150 باب دکان و روزهای دوشنبه بازار عمومی است. شغل عمده ٔ سکنه کسب و دکانداری است. از ادارات دولتی دارایی. ژاندارمری. بهداری. آمار. ثبت. شهرداری. صندوق پست و تلفن دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

کهنه دوشنبه

کهنه دوشنبه. [ک ُ ن َ / ن ِ دُ شَم ْ ب َ / ب ِ] (اِخ) نام محلی کنار راه قزوین و رشت میان رود برده و سیاواش در 328 هزارگزی تهران. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).