معنی دیاپازن

دیاپازن. [زُ] (فرانسوی، اِ) اسباب کوچکی دارای دو شاخه معمولاً فولادی که اگر شاخه هایش به ارتعاش درآیند صوت تقریباً خالصی با بسامد معین تولید میکند و در بسیاری از تجربیات مربوط به اصوات موسیقی و نیز در تنظیم نوسانهای برقی بکار میرود در کوک کردن سازها بسیار مفید است و در سال (1711 م.) بوسیله ٔ جان شور انگلیسی اختراع شد. (از دایره المعارف فارسی).

ارتعاش ساز فیزیک

فضائی که صدای آلتی یا آوازی طی میکند، وسعت صدا

75