معنی دینامیت
لغت نامه دهخدا
دینامیت. (فرانسوی، اِ) ماده ای منفجره که از نیترو گلیسیرین و ماده ٔ متخلخلی (مانند خاک اره) تشکیل یافته است و اغلب دارای نیترات آمونیوم یا نیترات سودیوم یا گاهی یکی از کربونها نیز هست. انفجار بوسیله ٔ چاشنی بعمل می آید. دینامیت را «آ.ب.نوبل » کشف کرد. (1866م.). (دائره المعارف فارسی).
فارسی به انگلیسی
Dynamite
فرهنگ معین
[فر.] (اِ.) ماده ای قابل انفجار مرکب از نیتروگلیسرین و ماده ای متخلخل که موجب انفجار می گردد.
فرهنگ عمید
مادۀ قابل انفجار که از ترکیب نیتروگلیسرین با مواد دیگر ساخته میشود و برای منفجر ساختن چیزی یا جایی به کار میرود،
حل جدول
اختراعی از آلفردنوبل سوئدی
اختراعی از آلفرد نوبل سوئدی
مخترع دینامیت
آلفرد نوبل
نوبل
ماده اصلی دینامیت
نیتروگلیسیرین
فارسی به عربی
فرهنگ فارسی هوشیار
ماده ای منفجره که از نیتروگلیسیرین و ماده متخلخلی تشکیل یافته است و اغلب دارای نیترات آمونیوم یا نیترات سودیوم یا گاهی یکی از کربنها نیز هست، انفجار بوسیله چاشنی بعمل میاید
فارسی به ایتالیایی
dinamite
فارسی به آلمانی
Puder (m), Pudern, Pulver (n)
اطلاعات عمومی
آلفرد نوبل
واژه پیشنهادی
فتیله
معادل ابجد
515