معنی ذال | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

ذال

ذال. (ع مص) سبک رفتن. (تاج المصادر بیهقی). نرم رفتن. || شتاب رفتن.

ذال. (اِ) نام حرف نهم از حروف تهجی عرب و یازدهم از حروف فارسی است میان دال و راء و صورت آن این است (ذ) یعنی دال با نقطه ٔ فوقانیه:
که دال نیز چو ذال است در کتابت لیک
بششصد و نود و شش کم است دال از ذال.
انوری.
و ذویله مصغر آن است.

ذال. (ع اِ) خوج خروه. تاج خروس. خود خروه. عرف الدیک. و آن گوشتپاره ای سرخ است که بر سر خروس بود. فش خروس. (قاض یخان بدر محمد دهار).

دلی ذال بیگ

دلی ذال بیگ. [دِ ب َ] (اِخ) دهی است از دهستان ده پیر بخش حومه ٔ شهرستان خرم آباد با 210تن سکنه. واقع در 18 هزارگزی شمال خاوری خرم آباد به بروجرد. آب آن از چشمه ها تأمین می شود و راه آن مالرو است. ساکنان این ده از طایفه ٔ رک هستند و زمستانها به قشلاق می روند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).