معنی راخ

راخ. (ع ص) رجل راخ، مرد فراخ زیست. رخی ّ. (منتهی الارب).

راخ. (اِ) غم و اندوه. (آنندراج):
دو گوشش بخنجرش سوراخ کرد
دل گرد توران پر از راخ کرد.
فردوسی (شاهنامه بروخیم ج 5 ص 166).
|| ظن و گمان. (شعوری ورق 4 ج 2). رای و گمان و اندیشه. (فرهنگ ناظم الاطباء).

راخ. (اِخ) قلعه ای است در یمن. (معجم البلدان).

(اِ.) اندوه، غم.

غم، غصه، اندوه، رنج: دو گوشش به خنجر چو سوراخ کرد / دل مرز توران پر از راخ کرد (فردوسی: مجمع‌الفرس: راخ)،
گمان و اندیشه،

غم وغصه، اندوه بسیار

غم و غصه

اندوه بسیار

غم و غصه، اندوه بسیار

اندوه، حزن، غصه، غم، محنت

صدای حرکت کردن و قل خوردن برخی اشیا و اجسام کوچک

(اسم) اندوه غم غصه. فراخزیست

801