معنی رفتگر
لغت نامه دهخدا
رفتگر. [رُ گ َ] (ص مرکب) مأمور تنظیف. (لغات فرهنگستان). جاروب کش. (فرهنگ رازی). سپور که بر عمل جاروکشی و رفتن معابر عام گمارده شده است. مأمور شهرداری که خیابانها وکوچه ها را جاروب و تمیز کند. (فرهنگ فارسی معین).
فرهنگ معین
(رُ گَ) (ص.) مأمور شهرداری که به تمیز کردن کوچه ها و خیابان ها می پردازد.
فرهنگ عمید
مٲمور شهرداری که کارش جاروب کردن خیابانها و کوچهها است، سپور،
حل جدول
مترادف و متضاد زبان فارسی
پیکبهداشت، جاروکش، سپور
فارسی به انگلیسی
Sweeper
فارسی به ترکی
temzilik görevlisi (cadde ve sokakları süpüren) , çöpçü
فرهنگ فارسی هوشیار
ماموران شهرداری که کارشان جاروب کردن است
فارسی به ایتالیایی
spazzino
واژه پیشنهادی
سپور
معادل ابجد
900