معنی رقیه

رقیه. [رِق ْ ی َ] (ع اِ) هیأت صعود کردن. || نوع صعود کردن. (ناظم الاطباء).

دعا، تعویذ، افسون. [خوانش: (رُ یِ) [ع. رقیه] (اِ.)]

آنچه برای حصول امری یا به جهت حفظ و نگه‌داری خود به ‌کار می‌برند از قبیل افسون، دعا، تعویذ، و مانند آن،

دختر امام حسین (ع)

دخترانه، نام یکی از چهار دختر پیامبر (ص) از خدیجه

دعا، افسون

رُقَیَّه، دختر حضرت رسول که همسر عُثمان بن عَفّان گردید و در سال دوم هجری در مدینه فوت کرد

315