معنی رمان حسن محمدى

آیینه سرخ

رمان. [رَ] (نف) ترسو و هراسان و گریزان. (ناظم الاطباء). شمان. (از برهان قاطع). رمنده. در حال رمیدن. رجوع به رمیدن شود:
بیابانی از وی رمان دیو و شیر
همه خاک شخ و همه ره کویر.
فردوسی.
رمان دید از او نامداران خویش
بر آنسان که بیند رخ گرگ میش.
فردوسی.
شد آن لشکر گشن پیش تورگ
رمان چون رمه ٔ میش از پیش گرگ.
اسدی.
هوا جای خاک و زمین جای خون
رمان ژنده پیلان و گردان نگون.
اسدی.
آنکه از گربه ای رمان باشد
کی خدای همه جهان باشد.
سنائی.

رمان. [رُم ْ ما] (ع اِ) انار و آن شش مزه دارد مانند سیب. (آنندراج). نار: فیهما فاکهه و نخل و رمان. (قرآن 68/55). رجوع به انار شود.

حسن. [ح َ س َ] (اِخ) ابن حسن بن حسن. رجوع به حسن شرنبلالی و حسن مثلث شود.

حسن. [ح َ س َ] (اِخ) ابن محمدبن حسن. رجوع به حسن نقشبندی و حسن حلیمی و حسن صاغانی شود.

حسن. [ح َ س َ] (اِخ) ابن حسن. رجوع به حسن سانزواری و حسن مشهدی شود.

حسن. [ح َ س َ] (اِخ) ابن حسن مثنی. رجوع به حسن مثنی و حسن مثلث شود.

حسن. [ح َ س َ] (اِخ) ابن حسین بن حسن. رجوع به حسن مراغی و حسن سرابشنوی شود.

حسن. [ح َ س َ] (اِخ) ابن اسدبن حسن. رجوع به حسن مغارفی شود.

حسن. [ح َ س َ] (اِخ) ابن علی بن داود. رجوع به حسن حلی و حسن یمنی و حسن مؤیدی شود.

حسن. [ح َ س َ] (اِخ) ابن اسدبن حسن نحوی. رجوع به حسن فارقی شود.

حسن. [ح َ س َ] (اِخ) ابن حسن بن عبداﷲ. رجوع به حسن عینی شود.

حسن. [ح َ س َ] (اِخ) ابن محمدبن حسن شیبانی. رجوع به حسن قمی شود.

حسن. [ح َ س َ] (اِخ) ابن حسن مشهدی و رجوع به حسن مشهدی شود.

حسن. [ح َ س َ] (اِخ) ابن محمدبن حسن ازمیری. رجوع به حسن ازمیری شود.

501