معنی رواج

رواج. [رَ] (ع مص) روا شدن. (دهار). روایی یافتن. (منتهی الارب). راج الامر رواجاً؛ اسرع. رَوج. (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغه). || روایی متاع. (منتهی الارب). نَفاق. (از اقرب الموارد). روایی متاع و کالا. (از ناظم الاطباء). تیزی بازار. گرمی و رونق بازار. صاحب آنندراج آرد: روایی یافتن کالا و جز آن و با لفظ بردن و داشتن وشکستن و دادن مستعمل و رواج بکسر اول چنانکه مشهور شده تصرف فارسیان است: از اقطار و اکناف عالم روی فرا او کرده و همه به نجاح مطلوب و رواج مرغوب رسیده. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1272 ص 337). || روایی درم. (منتهی الارب). راجت الدراهم، تعامل الناس بها و منه: «لا خیر فی ادب لا رواج له ». (اقرب الموارد). بسیار شدن دادو ستد درم در میان مردم. (از ناظم الاطباء). || مختلف و مختلط وزیدن باد و یقال: راجت الریح، ای اختلطت فلایدری من این تجی ٔ. (منتهی الارب). مختلط وزیدن باد چنانکه دانسته نشود از کدام سو می آید. (ازاقرب الموارد). درهم برهم وزیدن باد چنانکه وزیدن آن از یک سو مستمر نباشد. (معجم متن اللغه). || رسیدن و آماده شدن طعام و گویند: «اَحْضِرْ لناما راج »؛ یعنی آماده کن برای ما آنچه میسر است. (ازاقرب الموارد) (از المنجد). || (اِ) هر چیز که در کار و معمول و رایج باشد. (ناظم الاطباء).

رواج. [رَوْ وا] (ع ص) آنکه تشنه گرد حوض گردد و تا آب نرسد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغه). آنکه تشنه گرد حوض گردد و بواسطه ٔ ازدحام به آب نرسد. (ناظم الاطباء).

(مص ل.) جریان داشتن، روان بودن، (اِمص.) رونق. [خوانش: (رَ) [ع.]]

روا شدن، روایی ‌یافتن، روان بودن،
در جریان دادوستد بودن پول و کالا،
(صفت) روا، روان،

اب

متداول بودن

رواگ

تداول، جریان، رایج، رونق، متداول،
(متضاد) کسادی

Resurgence, Spread, Style, Trend, Vogue

geçerlik

توزیع، عمله

رایج

روا شدن، در جریان داد وستد بودن پول و کالا

Waehrung [noun], Währung (f), Zahlungsmittel (n)

گسترش

210