معنی ریشخند کردن
لغت نامه دهخدا
ریشخند کردن. [خ َ ک َ دَ] (مص مرکب) تمسخر کردن. استهزا و مسخره نمودن. (ناظم الاطباء). استهزاء کردن. مسخره کردن. تمسخر نمودن. دست انداختن. (یادداشت مؤلف):
آتشی کآب را بلند کند
بر تن خویش ریشخند کند.
سنایی.
ساعتی دستبند می کردند
برسمن ریشخند می کردند.
نظامی.
ریشخندی کرده اند آن منکران
بر مثلها و بیان ذاکران.
مولوی.
ای بسا ریشخندها که فلک
برتکاپوی خر سوار کند.
عمادی شهریاری.
کند زعفران سبزه را ریشخند
که شد سنبلش برگل پنبه بند.
ملاطغرا (از آنندراج).
|| فریفتن به زبان، چنانکه بچه را. تی تال. طفل را به سخنانی بی اصل و وعده های راست یا دروغ آرام کردن. (یادداشت مؤلف).
حل جدول
طنز
فارسی به انگلیسی
Blandish, Cajole, Coax, Deride, Mock, Ridicule, Wheedle
فارسی به عربی
تملق، مداهنه
فرهنگ فارسی هوشیار
(مصدر) تملق گفتن از روی استهزا، مسخره کردن بریش کسی خندیدن.
معادل ابجد
1438