معنی رینگ
لغت نامه دهخدا
رینگ. (انگلیسی / فرانسوی، اِ) زمین مربع که در آنجا دو بوکس باز باهم مسابقه دهند. (فرهنگ فارسی معین). || رینگهای پیستون (در اتومبیل) حلقه های چدنی هستند که در اطراف پیستون در شیارهای مخصوص برای استحکام پیستون به سیلندر قرار داده شده اند. هر پیستون دارای دو یا سه عدد رینگ کمپرس برای متراکم کردن گاز در سرسیلندر می باشد تا نگذارند گازها از بین پیستون و سیلندرداخل کارتر گردند و رینگهای روغنی برای آن ساخته شده اند که نگذارند روغن از پایین سیلندر به بالا آمده با گاز سوخته تولید دود نماید. (فرهنگ فارسی معین).
فرهنگ معین
میدان مسابقه مشت زنی که گرداگرد آن را طناب کشیده اند، حلقه چدنی که پیستون را روی سیلندر نگه می دارد و از ورود گاز به داخل کارتل یا روغن به داخل محفظه سیلندر جلوگیری می کند، حلقه فلزی چرخ خودرو که تایر روی آن نصب می شود. [خوانش: [فر.] (اِ.)]
فرهنگ عمید
(ورزش) زمینی مربعشکل به عرض پنج یا شش متر، برای انجام مسابقه، مانند مشتزنی،
حلقۀ فولادی چرخ اتومبیل که لاستیک را روی آن میگذارند،
حلقۀ فولادی در موتور که پیستون را روی سیلندر نگاه میدارد،
حل جدول
میدان بوکس
فرهنگ فارسی هوشیار
انگلیسی آوردگاه میدان مشت زنی، تمابند در خودرو (اتوموبیل) (اسم) زمین مربع که در آن جا دو بوکس باز با هم مسابقه دهند، یکی از سه قسمت پیشین اتومبیل است. رینگهای پیستون حلقه های چدنی هستند که در اطراف پیستون در شیارهای مخصوص برای استحکام پیستون قرار داده شده اند. هر پیستون دارای دو یا سه عدد رینگ کمپرس و یک یا دو عدد رینگ روغنی میباشد. رینگهای کمپرس برای متراکم کردن گاز در سر سیلندر بوده تا نگذارند گازها از بین پیستون و سیلندر داخل کارتر گردند و رینگهای روغنی برای این ساخته شده اند که نگذارند روغن از پایین سیلندر بالا آمده با گاز سوخته تولید دود نماید.
معادل ابجد
280