معنی زن آبستن

باردار

حامله، باردار

باردار

باردار، حامله

حامله

‹آبست، آبسته، آبستان› (زیست‌شناسی) ویژگی زن یا حیوان ماده‌ای که بچه در شکم داشته باشد، باردار،
[مجاز] درپی‌دارنده: آبستن حوادث،

آبستن. [ب ِ ت َ] (ص) هر مادینه از انسان و حیوان که بچه در شکم دارد. حامل. حامله. آبست. بارور. باردار. حُبْلی ̍. (دهار). بارگرفته. حمل برداشته:
پریچهره آبستن آمد ز مای
پسر زاد از این نامور کدخدای.
فردوسی.
که ازبهر اوازدرِ بستن است
همان نیز بیمار و آبستن است.
فردوسی.
گل آبستن از باد مانند مریم
هزاران پسر زاده از چارمادر.
ناصرخسرو.
بلحسن آن معدن احسان کزو
دل بسخن گشته ست آبستنم.
ناصرخسرو.
ای برادر گر عروس خوبت آبستن شده ست
اندر آن مدت که بودی غائب از نزد عروس
بر عروست بدگمان گشتن نباید بهر آنک
ماکیان چون نیک باشد خایه گیرد بی خروس.
علی شطرنجی.
- آبستن بودن از کسی، مجازاً رشوه ٔ نهانی ستده بودن از او.
- مثل آبستنان رفتن، سخت بکاهلی و آهستگی راه پیمودن.
- امثال:
شب آبستن است، وقوع حوادث تازه و غیرمنتظر ممکن است:
ترا خواسته گر ز بهر تن است
ببخش و بدان کاین شب آبستن است.
فردوسی.
شب بدخواه را عقوبت زاد
شب شنودم که باشد آبستن.
فرخی.
نبندد در برویم تا دهد در بزم خود جایم
نمیدانم چه زاید صبحدم آبستن است امشب.
ظهیر فاریابی.
و عرب گوید: اللیل حُبْلی ̍ لست تدری ما تلد.
یک امشب را صبوری کرد باید
شب آبستن بود تا خود چه زاید.
نظامی.
فریب جهان قصه ٔ روشن است
سحر تا چه زاید شب آبستن است.
حافظ.

آبستن گردانیدن. [ب ِ ت َ گ َ دَ] (مص مرکب) آبستن کردن.

ویار

آبستن گشتن، آبستن گردیدن، آبستن آمدن

هر مادینه از انسان وحیوان که بچه در شکم دارد، حامل، حامله، بارور، باردار، حمل برداشته

(مصدر) حامله شدن باردارگشتن آبستن شدن، شکوفه خرد برآوردن درخت آبستن شدن.

حامله، باردار، پنهان، پوشیده.، ~شب ~ است (کن.) وقوع حوادث تازه محتمل است. [خوانش: (بِ تَ) (ص.) = آبستان: ]

آبسته، باردار، پابماه، حامله، دچار، دستخوش، پنهان، مخفی، نهان،
(متضاد) سترون، عقیم

incinta

570