معنی ساختن و قرار دادن

تعبیه

قرار دادن. [ق َ دَ] (مص مرکب) برقرار کردن. || ثابت نمودن. || استوار کردن. (ناظم الاطباء):
ساز طرب ها کنون که نیّر اعظم
داد به برج حمل قرار مکان را.
واله هروی (از آنندراج).
|| آرام دادن:
نیست آرامم بجز ابروی یار
میدهم خود را به شمشیرش قرار.
ملامفید بلخی (از آنندراج).
|| تمام کردن. (ناظم الاطباء). || عهد و شرط کردن. (ناظم الاطباء). عهد داشتن:
فارغم از گله با خویش قراری دارم
نیست امید مرا با تو وفا کار مرا.
ظهوری (از آنندراج).
|| قول دادن. (ناظم الاطباء):
زلفین سیاه تو به دلداری عشاق
دادند قراری و ببردند قرارم.
حافظ.
|| ختم عمل کردن. || بطور محکم حکم کردن. (ناظم الاطباء).

قول و قرار دادن. [ق َ / قُو ل ُ ق َ دَ] (مص مرکب) عهد بستن. پیمان بستن. رجوع به قول شود.

بهانه کردن، دستاویز ساختن، دستاویز قرار دادن

برقرار کردن، آرام دادن. [خوانش: (~. دَ) [ع - فا.] (مص م.)]

نهادن اویستادن نشاندن خستاندن نهشتن (مصدر) جای دادن اسکان، برقرار کردن ثابت کردن، استوار کردن، آرام دادن، تمام کردن ختم کردن، عهد کردن شرط بستن، قول دادن.

(مصدر) عهد بستن پیمان بستن میثاق نهادن

تضمن، حدد مکان، علبه، متنزه، مکان، منتجع

اعبد

ضریح

نموذج

أخْضاعٌ

نهادن

Aufnehmen, Beifügen, Der ort [noun], Einbeziehen, Einrechnen, Einschließen, Verpacken, Anbringen, Ermitteln, Finden, Orten, Park (m), Parken

وعده کج دادن

1677