معنی سجده

(سَ دَ یا دِ) [ع. سجده] (مص ل.) پیشانی بر زمین نهادن هنگام نماز.

از ارکان نماز که به‌صورت گذاشتن هفت عضو (پیشانی، کف دو دست، سر دو زانو، و شصت هر دوپا) بر روی زمین و خواندن ذکر مخصوص به جا آورده می‌شود،
(اسم مصدر) پیشانی بر زمین گذاشتن برای عبادت یا اظهار فروتنی،
(اسم) سی‌ودومین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۳۰ آیه،

از سوره های سجده دار قرآن

سر بر زمین (مهر) گذاشتن

Prostration

secde

اگر کسی بیند سجده حق تعالی می کرد، دلیل است بر مردی بزرگوار ظفر یابد.اگر بیند جز حق تعالی کس دیگر را سجده می کرد، دلیل که امیدی که دارد برنیاید. - محمد بن سیرین

اگر دید کسی وی را سجده نمود، دلیل که مراد آن کس را حاصل نماید. - اب‍راه‍ی‍م‌ ب‍ن‌ ع‍ب‍دال‍ل‍ه‌ ک‍رم‍ان‍ی

اگر بیند که مهتری سجده می کرد، دلیل نماید وی را از سلطان رنج و بلا رسد. - امام جعفر صادق علیه السلام

پیشانی بر زمین نهادن

72