معنی سرفه

سرفه. [س ُ ف َ / ف ِ] (اِ) سرف. خروج هوای زفیری از ریه بطور مقطع و کوتاه بر اثر تحریک مجاری تنفسی خصوصاً قصبهالریه و ابتدای حلق. اکثر اوقات عمل سرفه به منظور خروج سروزیته و ترشحات اخلاط خانه های ششی و برونشها است و گاهی هم برای خروج ذرات غذایی است که تصادفاً وارد قصبهالریه میشوند. سعال. (فرهنگ فارسی معین). نام علتی است که بعربی سعال و بهندی کهانسی گویند. (غیاث اللغات) (آنندراج):
کسی را کش تو بینی درد سرفه
بفرمایش تو آب دوغ و خرفه.
طیان.

سرفه کنان. [س ُ ف َ / ف ِ ک ُ] (نف مرکب، ق مرکب) در حال سرفه:
آن حلق صراحی بین کز می به فواق آمد
چون سرفه کنان از خون بیمار به صبح اندر.
خاقانی.
حلق و لب قنینه بین سرفه کنان و خنده زن
خنده بهار عیش دان سرفه نوای صبحدم.
خاقانی.
رجوع به سرفه شود.

سیاه سرفه. [سیا س ُ ف َ / ف ِ] (اِ مرکب) بیماری که با سرفه های تشنجی شدید همراه است. (ناظم الاطباء).

سرفه کردن. [س ُ ف َ /ف ِ ک َ دَ] (مص مرکب) اخراج غیرارادی هوای محتوی درریه توأم با صدا. (فرهنگ فارسی معین):
مغز گردون عطسه دادو حلق دریا سرفه کرد
زآن غبار ره که ایام الرهان افشانده اند.
خاقانی.
رجوع به سرفه شود.

Cough

سرف، سعال

خروج هوای زفیری که از ریه بطور مقطع و کوتاه بر اثر تحریک مجاری تنفسی خصوصاً قصبه الریه و ابتدای حلق بیرون میاید

مرض واگیردار که بوسیله، باکتری مخصوص تولید میشود

tosse

(سُ فِ) (اِ.) صدایی که در اثر خارش حلق و خروج هوای ریه از سینه بیرون می آید و بیشتر در اثر بیماری های ریوی تولید می شود.

(سُ فِ یا فَ) (اِمر.) مرضی است عفونی و بسیار ساری که ویروسش بیشتر در حنجره، قصبه الریه، نایژه ها موضع می گیرد که باعث سرفه های شدیدی می شود.

صدایی که بر اثر انقباض دیافراگم و خروج هوا از حلق ایجاد می‌شود و به‌وسیلۀ عوامل عفونی و حساسیت‌زا در بیماری‌های دستگاه تنفسی میزان و شدت آن افزایش می‌یابد،
* سرفهٴ خشک: (پزشکی) سرفه‌ای که هنگام کاهش ترشحات مخاطی دستگاه تنفسی ایجاد می‌شود،

بیماری واگیردار که به‌وسیلۀ باکتری مخصوصی تولید می‌شود و با سرفه‌های تشنجی سخت همراه است و در هنگام سرفه‌ کردن چهرۀ بیمار کبود می‌شود،

سعال

Husten (m), Husten

öksürmek

345