معنی سرواده | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

سرواده

سرواده. [س َرْ دَ / دِ] (اِ) قافیه ٔ شعر همچو بهار و نگار و هزار و زمین و کمین و امین. حرف دال در این لغت و لغت ماقبل بنا بر قاعده ٔ کلی نقطه دار است. (برهان). قافیه باشد. (اوبهی). قافیه ٔ شعر. (رشیدی):
به شعر خواجه منم داد شاعری داده
بجای خویش معانی از او و سرواده.
خجسته.
رجوع به سرواره شود.