معنی سی

سی. [س َ] (اِ) سنگ را گویند و به عربی حجر خوانند. (آنندراج) (برهان) (جهانگیری).

سی. (عدد، ص، اِ) پازند «سی » از پهلوی «سیه »، پارسی باستان «ثریثه»، اوستا «ثریست »، سانسکریت «تریچت « » هوبشمان ص 760»، کردی عاریتی و دخیل «سی »، افغانی «درش »، گیلکی و تهرانی «سی » سه بار ده، ده بعلاوه ٔ بیست. (از حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین). عددی است معلوم. (برهان). عددی است معروف که سه ده باشد. (آنندراج):
پس این داستان کش بگفت از خیال
ابر سیصد و سی و سه بود سال.
ابوشکور.
ز مصری و چینی و از پارسی
همی رفت با او شتر وارسی.
فردوسی.

سی. [سی ی] (ع ص، اِ) مثل. مانند. || جای هموار و برابر. (منتهی الارب).

سی ٔ. [س َی ْءْ] (ع اِ) شیر گردآمده در اطراف پستان پیش از دوشیدن. (منتهی الارب).

(سَ یا س) (اِ.) سنگ.

[فر.] (اِ.) هفتمین نُت موسیقی.

[په.] (اِ.) سه برابر ده (30).

عدد ۳۰، بعد از بیست‌ونه، سه‌برابر ده،

عدد ماه

عدد عنقا، عدد ماه، از نت های موسیقی، از زبان های برنامه نویسی، تصدیق ایتالیایی

عدد عنقا، عدد ماه، از نتهای موسیقی، از زبانهای برنامه نویسی، تصدیق ایتالیایی

بله ایتالیایی

از نت های موسیقی

تصدیق ایتالیایی

عدد عنقا

نت هفتم

Thirty

otuz

ثلاثون

تپه، کوه منفرد بلندی، سوی، طرف، سمی

عدد سی، گوشه

(اسم) سنگ حجر.

Dreißig, Dreissig

70